«لوکه زاهیر» فروزان کردستان!

سالها پیش، قبل از انقلاب، زن زیبارویی به نام «فروزان» با رقص های لوَند و کاباره ای اش، چنان زبانزد خاص و عام شد که توانست گیشه های سینما را با نام خود پر کند. زن ها در دوره ی «مرد سالار» یا بهتر است بگوییم «جاهل سالار» جامعه ی آنروز ایران، حداقل اختیار تن و بدن خود را داشتند. گر چه یدک کشیدن نام «زن کاباره ای» یا «هرجایی» یک رسوایی برای زن آن روز به شمار می آمد، ولی تهدیدی برای جان او نبود.

امروزه بعد از گذشت چهار دهه از آن زمان در جوامع سنتی مرد سالار ما، حتی این حداقل نیز برای زنان امکان پذیر نیست. یعنی زنها حتی اختیار تن و بدن خود را نیز ندارند. و در صورتی که پای خود را فراتر از «تابو» ها بگذارند، مجازات سنگینی در انتظار آنها خواهد بود.

«لوکه زاهیر» یکی از زنهایی ست که گاهی پایش را فراتر از به اصطلاح «گلیم» تابوها گذاشته است. این هنرمند زیبا رو و جوان، با خواندن آهنگ هایی که بیانگر احساسات زنانه است، طرفداران زیادی در کردستان عراق پیدا کرده است. در یکی از آهنگ هایش که به زبان کردی ست احساسات زنانه را آشکارا چنین بیان می دارد:

ولم کن ... راهم رو نبند... به من چشمک نزن

بوس های من فروشی نیست... دستم رو ول کن ... ازم لب نگیر

نذار دستات به سینه هام عادت کنه .... لبات رو با لبام خیس نکن

من تو رو می فهمم ، تو هم منو درک کن...

(ترجمه از گزارشگر بی بی سی)

«هلکوت زاهیر» آهنگساز لوکه در مصاحبه با بی بی سی از تهدیداتی که متوجه ی آنهاست می گوید.

اما آنچه که توجه مرا به این خواننده و آهنگساز جلب کرد، اجرای استادانه و هنرمندانه ی آهنگ یا آهنگ های فارسی او در کردستان عراق است. هم خواننده و هم آهنگساز به بی بی سی می گویند که آهنگ های فارسی بیشتر از آهنگ های عربی در کردستان طرفدار دارد.

«چی چی» یکی از آهنگ هایی است که لوکه زاهیر آن را کاملا به سبک خواننده های کاباره ای ایران زمان شاه، و مشهورترین آنها فروزان اجرا کرده است. استفاده از آلت های موسیقی، نواختن ویولون چنان است که دقیقا آن دوران و آن موسیقی را تداعی می کند.