پست‌ها

نمایش پست‌ها از اکتبر, ۲۰۱۰

بر شانه ی آبشار نیاگارا...

تصویر
هنر ما در زندگی کشف ناملایمات و شکایت از آنها نیست. اینکار را همواره در طول عمر کرده ایم. بنظرم هنر اصلی ما کشف زیبایی های اندرونی زندگی و درک آن است. البته که منظورم نفی ناملایمات نیست. انکار بد کرداری ها نیست. ما هرگز با نفی تاریکی نمی توانیم به درک روشنایی برسیم. این هر دو را باید دید. زیبایی، محبت و آرامش معنای خود را از متضاد های خود می یابند. ما مهربانی را در مقابل نامهربانی ها می فهمیم. و زیبایی را با دیدن زشتی ها. اما درک این زیبایی ها از طریق شناخت آنها امکان پذیر می گردد. یعنی اینکه ما باید به این شناخت برسیم. باید زیبایی ها را بشناسیم. همیشه کسی که رنگها را می شناسد از نقاشی لذت بیشتری می برد. کسی که به طعم آشناست لذت خاصی از خوردن غذا می برد. گاهی برای اینکه به شناخت چیزی برسی و عظمت آن را پی ببری باید لمسش کنی. باید احساسش کنی. آنگاه خود را در برابر دنیایی می بینی چنان پویا و گویا که تو را از اینکه روزگاری در باره زندگی احساس «نمی دانم» را داشته ای شرمنده می کند. «نمی دانم؟» من بارها در باره ی «آبشار نیاگارا» شنیده یا خوانده بودم. می دانستم که چه طبیعت بکر و با وق