tag:blogger.com,1999:blog-43120224595941060872024-03-13T02:25:56.586+01:00جای خالی ماگاه نوشت های مختار برازش
Mokhtar BarazeshMokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.comBlogger625125tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-59327614052195910902019-07-17T20:27:00.000+02:002019-07-17T20:30:32.273+02:00معرفی فیلم: رؤیاهای پروانه <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px; text-align: right;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/fa/4/49/The_Butterflys_Dream-poster-2013.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="594" data-original-width="424" height="640" src="https://upload.wikimedia.org/wikipedia/fa/4/49/The_Butterflys_Dream-poster-2013.jpg" width="456" /></a></div>
«رؤیاهای پروانه» یکی از فیلم هایی است که پیشنهاد می کنم ببینید. با تصاویری زیبا و شاعرانه ... یک فیلم درام و رمانتیک که زندگی دو<span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: inherit;"> این دو جوان سعی می کنند هر یک با شعر خود قلب او را تسخیر کنند.<br />در آشنایی سوزان از آنها می پرسد:<br />ـ شما چکاره اید؟<br />رشدی می گوید: ما شاعریم...<br />و سوزان می گوید: یعنی بیکارید ...<br />این تعبیر آشنا از شاعربودن، برایم بسیار آشناست. اما این دو شاعر فقیر آرزوی شهرت و از فقر و بیماری خلاص شدن را دارند.</span><br />
شاعر ترک به نام «رشدی اونور» و «مظفر اوسلو» را که در سالهای 1920 تا 1942 زندگی می کردند به تصویر می کشد. داستان فیلم سرگذشت دو شاعر جوانی است که تلاش می کنند تا شعرهایشان را چاپ کنند و مدام با ناکامی روبرواند. آنها زندگی را از نگاهی شاعرانه تصویر می کنند. همه چیز عادی است تا اینکه «سوزان» یکی از دختران یکی از مقامات وارد شهر می شود. و</div>
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #1c1e21; display: inline; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; text-align: right;">
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px;">
من توی اینترنت دنبال شعر رشدی گشتم ولی فقط یک شعر او را یافتم:<br />
آوازی بخوان دلبندم<br />
پرنده ها، میوه ها روی شاخه ها هستند<br />
و تمام آرزوها<br />
در راهی که به سوی خدا می روند<br />
آوازی بخوان دلبندم<br />
ما که کاری از دستمان بر نمی آید<br />
تا غروب مهتابی مان را فرا نگیرد<br />
و از شاخه ها پرندۀ ما پرواز نکند<br />
آوازی بخوان دلبندم<br />
<span style="font-family: inherit;">(</span><span style="font-family: inherit;">ترجمه از رسول یونان)</span></div>
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px;">
<a href="https://www.netflix.com/watch/70299745?trackId=13752289&tctx=0%2C0%2Cb84885319c7bac47531504fa7f7abe09e100eb1b%3A0a05b01bdc5b8be34204b22638437b408a4e8b88%2C%2C&fbclid=IwAR2wtQMnPTLTRn9helm7g2vB1vNpozdIIsHu4bmX6D56f-oIduFtaNWJsdg">فیلم رِؤیاهای پروانه ـ نت فیلیکس </a></div>
</div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-68364420362912850162019-05-20T17:25:00.001+02:002019-05-20T17:25:25.271+02:00برخی پیامدهای خدای نکرده خانمانسوز جنگ ایران و امریکا (1) <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; text-align: right;" /><span style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; text-align: right;">خانم ها و آقایون وطن پرست </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;">هیچ می دونید زبونم لال، زبونم لال ، چشمم کور ... گوشم کر .... خدای نکرده، اگر .... گفتم چی؟ اگر .... جنگی بین ایران (یعنی حکومت ایران) و امریکا در بگیره و هزار بیشتر زبانم لال تر اگر امریکا هم پیروز بشه، چه اتفاقی خواهد افتاد؟</span><span style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px;"> </span></div>
<span style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; text-align: right;"><div style="text-align: justify;">
به احتمال قوی امریکایی ها فرهنگ غربی خودشون رو به جای فرهنگ اسلامی ما به ما غالب خواهند کرد.... وای وای وای ... اونوقت می دونید چه اتفاقی می افته؟ «گشت ارشاد»، «گشت ثارالله» و هزار یک «الله» ی دیگه تعطیل می شن ... اونوقت هر موقع وارد خیابان می شید چشمم کور، گوشم کر به جای اینکه آخوند ببیند یا با چند بسیجی عزیز روبرو بشید، با این مردم فرهنگ باخته روبرو هستید.... </div>
</span><span style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; text-align: right;">البته گفتم زبونم لال .....</span><br />
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; text-align: right;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/UowPX2jlr7U/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/UowPX2jlr7U?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="background-color: white; color: #1c1e21; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; text-align: right;"><br /></span></div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-49209192551844553642019-04-06T14:29:00.003+02:002019-04-06T14:29:31.554+02:00ذات بد نیکو نگردد ... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQGI_v4FaxbK1JqJUy2YbqZaPQxSX9PMKzBc2-fi745l4JRs7RlqRrN-ujIp5xQSvcSjjbV7FncdyPkaBdsDlKjKjghdpEFJIDr_Nip9jR_QG3oXPpiEyag8_BbPNUpMnORZ-jmo6Q0wo/s1600/%25D8%25B3%25D8%25B9%25D8%25AF%25DB%258C.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQGI_v4FaxbK1JqJUy2YbqZaPQxSX9PMKzBc2-fi745l4JRs7RlqRrN-ujIp5xQSvcSjjbV7FncdyPkaBdsDlKjKjghdpEFJIDr_Nip9jR_QG3oXPpiEyag8_BbPNUpMnORZ-jmo6Q0wo/s320/%25D8%25B3%25D8%25B9%25D8%25AF%25DB%258C.jpg" width="320" /></a></div>
<div dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<a href="https://www.blogger.com/u/3/null" name="_GoBack"></a><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;"><br />دیروز
قبل و بعد از جلسه سالانه کانون نویسندگان نروژ، فرصتی دست داد تا با دوستان
نویسنده </span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Cambria",serif; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: Cambria;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;">دیداری
و گپ و گفتگویی صمیمانه و خودمانی تر داشته باشم. یکی از این دوستان افغان است.
قبلا هم در جلسه شعر خوانی ما حضور یافته و از داستانهای کوتاه ش خوانده است. </span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Cambria",serif; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: Cambria;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;">وقتی حرف از ادبیات کلاسیک شد، او حرفهایی
برای گفتن داشت. به دری شیرین سخن می گفت. چند بیت هم از بوستان سعدی را برای ما
خواند. واز تحسین خود نسبت به وسعت نظر سعدی گفت. </span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Cambria",serif; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: Cambria;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;">یکی از این گفتگوهای کوتاه راجع به
این مصرع سعدی بود که خود همه چیز را مثل یک مقالۀ بلند در خود دارد. اما کمی شک
داشتم که کدامیک از این مصرع ها درست است!؟</span><span dir="LTR" style="color: #1c1e21; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra";"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background: white; direction: rtl; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; orphans: 2; text-align: justify; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; unicode-bidi: embed; widows: 2; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: cursive; mso-hansi-font-family: cursive;">«ذات بد نیکو نگردد، آنکه بنیادش بد
است ...»</span><span dir="LTR" style="background: white; color: #1c1e21; font-family: "inherit",serif; font-size: 14.5pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: cursive; mso-hansi-font-family: cursive;">یا «اصل بد نیکو نگردد، زانکه
بنیادش بد است ... »</span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: cursive; mso-hansi-font-family: cursive;">ولی من نمی دانم چرا این شعر در ذهن
من از اوان جوانی چنین تداعی می شد:</span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: cursive; mso-hansi-font-family: cursive;">«ذات بد نیکو نگردد، چونکه بنیادش
کج است»...</span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: cursive; mso-hansi-font-family: cursive;">هر چه فکر کردم نتوانستم ربط این
«کج» با «بد» را پیدا کنم. شاید اگر مصرع دوم این بیت نبود («تربیت؛ نااهل را، چون
گِردَکان بر گنبــد است») فکر می کردم که در واقع «کج» بهتر شخصیت این آدمها را
بیان می کند تا بد.</span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: cursive; mso-hansi-font-family: cursive;">اما این «گنبد» و این «کج» </span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Cambria",serif; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: Cambria;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: cursive; mso-hansi-font-family: cursive;">از کجا توانسته به ذهن من راه پیدا کند
و ناخودآگاه معنای مصرع را تغییر دهد؟ </span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Cambria",serif; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: Cambria;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: cursive; mso-hansi-font-family: cursive;">نمی دانم،
احتمالا شباهت شخصیت این «بیت» با شخصیت بیت معروف صائب تبریزی که:</span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: cursive; mso-hansi-font-family: cursive;">«خشت اول چون نهد معمار کج ـ تا
ثریا می رود دیوار کج» </span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: cursive; mso-hansi-font-family: cursive;">می توانسته این پندار اشتباه مرا
توضیح دهد. دیگر مطمئن شدم که این «کج» را از این بیت </span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Cambria",serif; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: Cambria;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: cursive; mso-hansi-font-family: cursive;">صائب به عاریه گرفته ام.</span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: cursive; mso-hansi-font-family: cursive;">دیشب دیر وقت بود. ساعت نزدیک 1 شب.
تقریبا آخرین قطار را از اسلو گرفتم تا خود را به خانه برسانم. توی کوپه ی قطار
کسی جز من نبود. اما نمی دانم چرا در آن ساعت شب به جای خواب، دوباره </span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "Cambria",serif; font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: Cambria;"> </span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: cursive; mso-hansi-font-family: cursive;">این مصرع سعدی به سراغم آمد.</span><span dir="LTR" style="background: white; color: #1c1e21; font-family: "inherit",serif; font-size: 14.5pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: cursive; mso-hansi-font-family: cursive;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span>«ذات بد نیکو نگردد، چونکه بنیادش بد است»</span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: cursive; mso-hansi-font-family: cursive;">با توجه به ماهیت کار و تحصیل من،
«ذات بد» نمی تواند معنا داشته باشد. حداقل در حوزۀ کاری من که «تربیتی» است. شاید
اگرسعدی واژۀ «بنیاد کج» را آورده بود، راحت تر می توانستم به «رشتۀ تحصیلی» خود
وفادار باشم. و امید ببندم که شاید روزی «بنیاد کج» بعضی ها «راست» شود.... اما
الان سعدی مرا در دوراهی بزرگی قرار می داد.</span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1c1e21; font-family: "B Mitra"; font-size: 14.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<br /></div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-76305982698014929342019-01-27T17:53:00.003+01:002019-01-27T17:53:46.740+01:00باز برف است و نه باران ... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtmrF_d5B9nf190YHBypykq2IQapx1-yKMXu_rbpjDuXnjtK0jaDQY5o_fmdf3nFPQFiyPiuEwrX93hDZutue1bIt68fIOi0X8WZj2WsYgF2Fdp8_IRoSyWKh1DYyTwr7FrxB5lyvJa2A/s1600/20190127_151427.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtmrF_d5B9nf190YHBypykq2IQapx1-yKMXu_rbpjDuXnjtK0jaDQY5o_fmdf3nFPQFiyPiuEwrX93hDZutue1bIt68fIOi0X8WZj2WsYgF2Fdp8_IRoSyWKh1DYyTwr7FrxB5lyvJa2A/s400/20190127_151427.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="color: #2a2a2a; font-family: Segoe UI Bold, Segoe UI Semibold, Segoe UI, Helvetica Neue Medium, Arial, sans-serif;"><span style="background-color: white;"><b><span style="font-size: 14px;">با</span>ز </b></span></span><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; text-align: right;">برف است و نه باران</span><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; text-align: right;"> </span></div>
<div dir="rtl" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px; text-align: right;">
می خورد بر بام خانه<br />بی صدا و بی ترانه</div>
<div dir="rtl" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px; text-align: right;">
می نشینم در کناری<br />چشم می دوزم به بیرون<br />با تمام سوز و سرما<br />می شوم هم آشیانه</div>
<div dir="rtl" style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; margin-bottom: 6px; margin-top: 6px; text-align: right;">
باز برف است و نه باران<br />می خورد بر بام خانه<br />در سکوتی بی نشان<span style="font-size: 14px;">ه ….</span></div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-43165352342358737082018-07-15T16:18:00.001+02:002018-07-15T21:17:40.040+02:00توت فرنگی های وحشی <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNp6i1vchIC2cEgem6yzMH2mv1rgjY3yNA-tDReVeCx8PgWwKoraktCgVMBfcEaFdlR1wjm_0SAN7e3u0mu6j-MywxyaNh9r3BzUbKjucmCvKBAuMMNQNS3px1JDAf5N8SEKMw5furK7E/s1600/pvb0ibl8oa3x84smffuj.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="560" data-original-width="400" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNp6i1vchIC2cEgem6yzMH2mv1rgjY3yNA-tDReVeCx8PgWwKoraktCgVMBfcEaFdlR1wjm_0SAN7e3u0mu6j-MywxyaNh9r3BzUbKjucmCvKBAuMMNQNS3px1JDAf5N8SEKMw5furK7E/s400/pvb0ibl8oa3x84smffuj.jpg" width="285" /></a></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="background: white; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="c17" style="font-size: large;"><span dir="RTL" lang="FA" style="color: #585858; font-family: "B Roya";">شاید لازم باشد قبل از
اینکه چراغ عمرهر انسانی به خاموشی گراید 100 تا از فیلم های مطرح سینمای جهان را
دیده باشد. و این تعطیلات فرصتی شد که بتوانم به این مهم برسم. «توت فرنگی های
وحشی» یکی از این فیلم هاست. روز گذشته من و دوست شاعرم مظفر آنرا تماشا کردیم. و
لذت بخش تر از خود فیلم موقعی بود که ما در باره ی دیالوگ های فیلم بحث و گفتگو می
کردیم. تا واقعا بفهمیم که کارگردان چه چیز را قرار است به ما بگوید. این فیلم
ساخته ی «اینگمار برگمن» کارگردان سوئدی است. باید بگویم این فیلم واقعا ارزش دیدن
را دارد. و با و جودیکه محصول سال 1957 ـ یعنی زمانی که من هنوز بدنیا نیامده بودم
ـ می باشد ولی با ایجاد فضایی کاملا آشنا راحت با تماشاگری مثل من ارتباط برقرار
می کند. یا اصلا باید بگویم آدمی مثل من براحتی می تواند خود را توی سکانس های
مختلف فیلم، یا توی بعضی از دیالوگ های آن که کاملا حساب شده است پیدا کند</span></span><span dir="LTR" style="font-size: large;"></span><span dir="LTR" style="font-size: large;"></span><span class="c17" style="font-size: large;"><span style="color: #585858; font-family: iransans, serif;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.</span></span></div>
<span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">
<span class="c17"><span dir="RTL" lang="FA" style="color: #585858; font-family: "B Roya";">فیلم با صدای یک ناقوس شروع
می شود ... و در صحنه آغازین مرد سالخورده ای پشت میز تحریرش خم شده و در حالیکه
سگ او هم کنارش نشسته است، مشغول نوشتن می باشد. در همین آن صدای او را می شنویم
که به عنوان راوی فیلم زندگی و نگاه خود را نقل کرده و می گوید که تقریبا از تمام
معاشرت های اجتماعی کناره گیری کرده است. و همین باعث شده تا در این سن و سال تنها
باشد. این «پروفسور بورگ» است</span></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span class="c17"><span style="color: #585858; font-family: iransans, serif;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.</span></span></div>
</span><br />
<div style="background: white; margin-bottom: 4.5pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="c17" style="font-size: large;"><span dir="RTL" lang="FA" style="color: #585858; font-family: "B Roya";">در ادامه فیلم در می یابیم که پروفسور خود را آماده می کند تا
برای گرفتن دکترای افتخاری (پنجاهمین سالگرد فارغ التحصیلی اش از دانشگاه) عازم
«لوند» گردد. همان شب او خوابی عجیب می بیند . در این خواب او در خیابانی که هر
روز از آن می گذشته گم می شود و ساعت ها هیچکدام عقربه ندارد. بعد از بیداری از
خواب بورگ تصمیم خود را در باره این سفر که قرار بوده با هواپیما انجام گیرد،
تغییر می دهد. و طی سفر با اتومبیل عروس او ماریانه که در زندگی زناشویی با همسرش
ـ یعنی پسر پروفسور ـ مشکل دارد و به خاطر این مشکل در منزل پروفسور بسر می می برد
با او همراه می شود و تماشاگر را با خود به این سفر می برد</span></span><span dir="LTR" style="font-size: large;"></span><span dir="LTR" style="font-size: large;"></span><span class="c17" style="font-size: large;"><span style="color: #585858; font-family: iransans, serif;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>. </span></span></div>
<span style="font-size: large;"><div style="text-align: justify;">
<span class="c17"><span dir="RTL" lang="FA" style="color: #585858; font-family: "B Roya";">پروفسور هنوز از خوابی که
دیده وحشت زده است. با وجودیکه انسانی محبوب و معروف است، ولی هراس از مرگ باعث می
شود تا خود را با گذشته ی خود رودررو کند. او طی بحثی با عروس خود در اتومبیل
متوجه می شود که پسر پروفسور از خود او متنفر است. بورگ در بین راه کنار خانه ای
که در زمان کودکی در آن می زیسته توقف می کند تا نشان عروس ش دهد. اینجا همان جایی
است که او خاطرات زیادی از توت فرنگی های وحشی دارد. و به این ترتیب فیلم در قالب
سیال ذهنی در حالیکه او حضور دارد در خاطرات و خیال او جان می گیرد و پیش می رود</span></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span class="c17"><span style="color: #585858; font-family: iransans, serif;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>. </span></span></div>
<span class="c17"><span dir="RTL" lang="FA" style="color: #585858; font-family: "B Roya";">طی راه با آدمهای دیگری نیز
آشنا می شویم. جایی توقف کرده بنزین می زند و به دلیل که مردم آن محل او را دوست
دارند حتی از او پول بنزین نمی گیرند. این در حالیکه ست که برگمان هیچ دوست و
رفیقی ندارد</span></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span class="c17"><span style="color: #585858; font-family: iransans, serif;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.<br /><div style="text-align: justify;">
<span class="c17"><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "B Roya";">به این ترتیب کارگردان 40 ساله
با تصویر زندگی یک مرد 86 ساله براحتی تنهایی انسان مدرن را در زندگی مدرن به
نمایش می گذارد. و به قول یک منتقد «تنهایی مردی که به نزدیکی مرگ رسیده و این
تنهایی در سینمای برگمن چنان تنهایی ست که مرگ را از یک مرز مشخص به محدوده ای
پیوسته با زندگی تبدیل می کند. تا جایی که در زنده یا مرده بودن عمو ایزاک در فیلم
توت فرنگی های وحشی باید شک کرد</span></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span class="c17"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.»</span></div>
</span></span><span class="c17"><span dir="RTL" lang="FA" style="color: #585858; font-family: "B Roya";">گر چه این فیلم نمی توانددر
سلیقه ی هر کسی باشد با همه دیدن آن را به شما توصیه می کنم. (با دوبله ی فارسی و
بخشی به زبان سوئدی)</span></span></span><span class="c17"><span style="color: #585858; font-family: "iransans",serif; font-size: 11.5pt; mso-bidi-font-family: "B Roya"; mso-bidi-language: FA; mso-no-proof: yes;"><o:p></o:p></span></span><br />
<span class="c17" style="background-color: white; font-size: large; text-align: right;"><span dir="RTL" lang="AR-SA" style="color: #585858; font-family: "b roya";">
</span><span dir="RTL" lang="AR-SA" style="color: #585858; font-family: "iransans" , serif;">فیلم ر<a href="http://www.namasha.com/v/kKlI3XRv">ا اینجا</a> ببینید </span></span></div>
</div>
<div class="c12" dir="rtl" style="background: white; margin-bottom: 12.75pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm; margin-top: 0cm; text-align: justify;">
<span class="c17"></span><br />
<div style="text-align: right;">
<span class="c17"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="rtl" style="box-sizing: border-box; display: table; text-align: right; word-spacing: 0px;">
<br /></div>
<span style="font-size: large;"></span></div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-27865054421327348732018-04-27T18:36:00.001+02:002020-06-13T09:21:23.281+02:00رضا شاه بخشی از تاریخ ما <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<b id="docs-internal-guid-7dbd0444-07f3-c89a-4c90-f4385942b23d" style="font-weight: normal;"><br /></b>
</div>
<div dir="rtl" style="line-height: 1.38; margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt; text-align: right;">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1yi1LjmBYSHKX70KV3w_CxFP9_WciH4u4mV7cC4-UvJySoM9cr7zCJqfigTUSCEId9-vdR7a_NjlFFoydfmsAzrGByBuaAIketUGHGVKB6vra80tH6FpcXgm6NToSnu3l4iQErqlB7TA/s1600/31287547_2139334496081485_2559141553058611200_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="952" data-original-width="960" height="393" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1yi1LjmBYSHKX70KV3w_CxFP9_WciH4u4mV7cC4-UvJySoM9cr7zCJqfigTUSCEId9-vdR7a_NjlFFoydfmsAzrGByBuaAIketUGHGVKB6vra80tH6FpcXgm6NToSnu3l4iQErqlB7TA/s400/31287547_2139334496081485_2559141553058611200_n.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">آیت الله خلخالی را می بینید که گویا قرار بود رضا شاه را نبش قبر کرده و جسد مومیایی شده ی او را بسوزاند، که موفق نشد </td></tr>
</tbody></table>
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: justify;">
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Vazir Light",sans-serif;">من
خشم روحانیون و نوچه های آنها از رضاه شاه را می توانم درک کنم. لازم نیست که آدم
سواد تاریخی داشته باشد، یا اندکی در باره ی ایران خوانده باشد، یا دیده باشد تا
بفهمد چرا دشمنی دیرینه بین «رضا خان پهلوی» و «روحانیون سنتی» تبدیل به چنان دره
ای گشت که پرکردن آن، جز از طریق سرنگون کردن رژیم پهلوی، دل داغ زده ی
روحانیون را آرام نبخشید. </span><span dir="LTR" style="font-family: "Vazir Light",sans-serif; font-size: 9.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Vazir Light",sans-serif;">بنابر این دشوار نیست که بفهمیم چرا شخصی مثل «آیت الله خلخالی» درست
فردای روز انقلاب، دستور مستقیم از خمینی گرفت تا مقبره ی رضا شاه را خراب کند و
به هر قیمتی شده، جنازه ی او را پیدا کرده و به آتش بکشد. </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Vazir Light",sans-serif; font-size: 9.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Vazir Light",sans-serif;">یادتان باشد این همان روحانی ای است که 50 سال حکومت پهلوی، آنها را
از مسند قضا بر انداخته بود، و دست آنها را از بسیاری امور اجتماعی کوتاه کرده
بود. شاید اگر جمهوری اسلامی ظهور نمی کرد، تا کنون هم این اقدام به حق رضا شاه را
باید «قلدری» محسوب می کردیم ولی خوشبختانه یا بدبختانه این جماعت بر مسند قدرت
نشستند و نشان دادند که «بی وطنی» یعنی چه …. </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Vazir Light",sans-serif; font-size: 9.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Vazir Light",sans-serif;">هفته ی گذشته بعد از آنکه مومیایی رضا شاه در یکی از قبرستان ها کشف
شد، بعضی ها فرصتی پیدا کردند تا همراه با روحانیون سنتی و نوچه های آنها همان
اراجیفی را که به خورد ما دهند که سالهاست از زبان روحانیون و حکومت جمهوری اسلامی
می شنویم. من هنوز هم این روشنفکران را دست و پای روحانیون می دانم. هنوز بعضی ها
به جای صحبت کردن از «نقش حکومت رضا خان» در آن برهه ی تاریخی و اصلاحات ایران، از
«رفتار حکومت رضا خان» نسبت به مثلا پدیده ی دمکراسی را اصل قضاوت خود بر یک دوره
ی مهم که ایران را در مسیری دیگری قرار داد، قرار می دهند.</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Vazir Light",sans-serif; font-size: 9.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Vazir Light",sans-serif;">با همه ی اینها چه بخواهیم و چه نخواهیم رضا شاه بخشی از تاریخ کشور
ماست. بخشی بسیار مهم، با اصلاحاتی که بدون آن امکان ورود به دنیای مدرن وجود
نداشت. بی احترامی کردن با مرده ی این مرد هم به هیچوجه شایسته نیست. </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Vazir Light",sans-serif; font-size: 9.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "Vazir Light",sans-serif;">بله
لازم نیست که محقق باشی تا بفهمی اصلاحات رضا شاه برای این مملکت چکار کرده است،
همان دو سیکل سواد هم کافی ست که بفهمی اگر 90 سال پیش رضا شاه «کشف حجاب» نمی
کرد، همین الان هم باید زنان ما همچون زنان افغان یا پاکستان خود را در بورقعه ها
می پیچیدند، تا حافظ آبرو و شرف مردان شان باشند. نگاه کنید به زنان انقلاب! هنوز
که هنوز است بعد از 90 سال از آن روز، مردانی هستند که در خیابان ها وقتی که دختری
روسری اش را برای اعتراض بیرق می کند، جز تماشاگر بودن هیچ نقش دیگری ندارند.
نگویید که اگر رضا شاه نبود، ما بخواهی نخواهی این مسیر را طی می کردیم! همین
الانش هم مردان ما از اینکه به زنان اجازه ورود به ورزشگاهها نمی دهند کک شان هم
نمی گزد. </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Vazir Light",sans-serif; font-size: 9.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Vazir Light",sans-serif;">برای من به عنوان یک ایرانی امروز، همین که یکی ازروحانیون بلند پایه
در باره ی رضا شاه چنین می گوید که : «م</span><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #333333; font-family: "Vazir Light",sans-serif;">قابله با روحانیت و
محدود کردن حوزه عمل و نظر آنان و در نهایت، مذهب زدایی از حوزه های سیاست و حکومت
و مبارزه با مظاهر و مجامع مذهبی در عرصه اجتماع، یکی از اهداف دائمی دوره ی
پهلوی اول و دوم بود.» کافی است تا بفهمم رضا چه خدمتی به ایران و ایرانی کرد.
علاوه بر این تصویب قانون نظام وظیفه در ماه مه سال 1925/1304 که به دولت اجازه می
داد از طلاب علوم دینی برای معاف کردن آن ها از خدمت نظام امتحان به عمل آورد. … </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Vazir Light",sans-serif; font-size: 9.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #333333; font-family: "Vazir Light",sans-serif;">برکارنامه ی رضا شاه، می توان </span><span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Vazir Light",sans-serif;"> تاسیس
دانشگاه، جمع کردن ملاخانه ها و ایجاد مدارس و دانشکده ها و در کل مدرنیته کردن
ایران را اضافه کرد تا خشم روحانیون و نوچه های آنها را از رضا شاه درک
کنیم. ولی من خشم روشنفکران را بعد از این همه سال از او، آنهم بعد از تجربه ی
40 سال از حکومت انقلابیونی که به حکومت روحانیون ختم شد نمی فهمم! </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Vazir Light",sans-serif; font-size: 9.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Vazir Light",sans-serif;">هفته ی گذشته بعد از آنکه مومیایی رضا شاه در یکی از قبرستان ها کشف
شد، بعضی ها فرصتی پیدا کردند تا همراه با روحانیون سنتی و نوچه های آنها همان
اراجیفی را که به خورد ما دهند که سالهاست از زبان روحانیون و حکومت جمهوری اسلامی
می شنویم. من هنوز هم این روشنفکران را دست و پای روحانیون می دانم. هنوز بعضی ها
به جای صحبت کردن از «نقش حکومت رضا خان» در آن برهه ی تاریخی و اصلاحات ایران، از
«رفتار حکومت رضا خان» نسبت به مثلا پدیده ی دمکراسی را اصل قضاوت خود بر یک دوره
ی مهم که ایران را در مسیری دیگری قرار داد، قرار می دهند. </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Vazir Light",sans-serif; font-size: 9.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: black; font-family: "Vazir Light",sans-serif;">با همه ی اینها چه بخواهیم و چه نخواهیم رضا شاه بخشی از تاریخ کشور
ماست. بخشی بسیار مهم، با اصلاحاتی که بدون آن امکان ورود به دنیای مدرن وجود
نداشت. بی احترامی کردن با مرده ی این مرد هم به هیچوجه شایسته نیست. </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "Vazir Light",sans-serif; font-size: 9.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div dir="RTL" style="direction: rtl; margin-bottom: .0001pt; margin: 0cm; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-13152740039330384652017-12-05T22:12:00.001+01:002017-12-05T22:51:17.773+01:00نغمه ای قدیمی تو را می برد <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/HWBv5bit8Xg/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/HWBv5bit8Xg?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: 150%; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "B Compset"; font-size: 14pt; line-height: 150%;">گاهی همینجور که
روی کاناپه نشسته ای، یک آهنگ یا نغمه ای قدیمی تو را با خودش می برد. من هم
مقاومت نمی کنم. همراه می شوم. انگار می روم جایی که قبلا آنجا نبوده ام و نمی
شناسم اش. جایی شاید در اعماق زمین ... یا بالای سخره ای یا حتی گاهی جنگل یا کنار
ساحلی ... نمی دانم. حالا در اتاقی قدیمی هستم. اتاقی که قبلا هرگز در آن نبوده ام
ولی احساس غریبی هم به من دست نمی دهد. تو گویی اینجا را می شناسم. بویی که در این
اتاق جاری ست برایم آشناست. سکوت در همه جا حکمفرماست. آن روبرو پنجره ای می</span><span class="textexposedshow"><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "Cambria",serif; font-size: 14.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-font-size: 13.5pt; mso-bidi-font-family: Cambria;"> </span><span class="textexposedshow"><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "B Compset"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-font-size: 13.5pt; mso-ascii-font-family: Helvetica; mso-hansi-font-family: Helvetica;">بینم: با شیشه های مات و بعضی ها شکسته. روی
تاقچه ی چوبی پنجره گلدون سفالى زیبا با یک شمعدانی دیده می شود. پرده ی سبزی با
نقش گل های ریز سرخابی آویزان است. نزدیک می شوم. شمعدانی ها خشک شده اند. و بوی
مرطوب پر از خاک پرده ها مشامم را می زند. ناگهان به گوشم نوایی می رسد که آرام
زمزمه می شود. نوایی موسیقیایی .... عین همین نوا ... از لابلای شیشه های مات نگاه
می کنم و دنبال صدا می گردم. آنور شیشه خیابانی سنگفرش را می بینم که دور تا دور
آن را خانه هایی که حیاط شان با نرده های سفید محصور شده اند گرفته اند</span></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span class="textexposedshow"><span dir="LTR" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 13.5pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: "B Compset"; mso-bidi-font-size: 14.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>. </span></span></span></div>
<span class="textexposedshow"><div style="text-align: justify;">
<span class="textexposedshow"><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "B Compset"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-font-size: 13.5pt; mso-ascii-font-family: Helvetica; mso-hansi-font-family: Helvetica;">ناگهان
زنی پشت شیشه ی مات ظاهر می شود. او با تاپی سفید رنگ و دامن چین چین گلدار از
درختی گیلاس یا آلبالو می چیند و در سبد خود جا می دهد. کمی هراسان به نظر می رسد
و مدام اطراف را می پاید. شیشه ها مات اند و من صورت او را واضح نمی بینم. گویا
حرکت او با همین نوا هماهنگ است. با احتیاط و پنهانی سرک می کشم. بله ... گویا
سراسیمه است. کنجکاوی م بیشتر می شود. نگاه می کنم ... نمی بینم. همه چیز مات است.
خودم را حرکت می دهم تا شاید از شیشه ی شکسته ی پنجره بتوانم او را بهتر ببینم.یک
قدم جلوتر می آیم ولی ناگهان خرده های شیشه زیر پاهایم صدا می خورد و پاهایم خونی
می شود. اهمیت نمی دهم. در این حین سعی می کنم او را از لابلای یکی از پنجره هایی
که شکسته است ببینم. اما اتفاق عجیبی می افتد. از لابلای شیشه ی شکسته هیچ چیز جز
دیوار قابل رؤیت نیست. با احتیاط دستم را به طرف شیشه ی شکسته می برم. نه، هیچ
پنجره ای آنجا نیست. تمام پرده و تاقچه و همه ی آنچه که می دیدم نقاشی قدیمی است
که بر روی دیوار جا مانده است. خشکم می زند. این غیرممکن است ... چرا که من الان
محو تماشایی کسی بودم</span></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span class="textexposedshow"><span dir="LTR" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 13.5pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: "B Compset"; mso-bidi-font-size: 14.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>
... </span></span></div>
<span class="textexposedshow"><div style="text-align: justify;">
<span class="textexposedshow"><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "B Compset"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-font-size: 13.5pt; mso-ascii-font-family: Helvetica; mso-hansi-font-family: Helvetica;">در
این لحظه آهنگ تمام می شود. و من با سرعت به دنیای خودم بر می گردم. حالا روی
کاناپه در دنیای واقعی هستم. خیلی عجیب است. توی ذهنم سوالاتی از همان دنیای غیر
واقعی شروع می کنند به گردش</span></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span class="textexposedshow"><span dir="LTR" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 13.5pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: "B Compset"; mso-bidi-font-size: 14.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>... </span></span></div>
</span><span class="textexposedshow"><div style="text-align: justify;">
<span class="textexposedshow"><span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "B Compset"; font-size: 14.0pt; line-height: 150%; mso-ansi-font-size: 13.5pt; mso-ascii-font-family: Helvetica; mso-hansi-font-family: Helvetica;">گویا
باز خیالاتی شده ام. بلند می شوم که به آشپزخانه روم، ناگهان متوجه ی خونی که از
بریدگی پایم روی کف آشپزخانه ریخته می شوم.... عجیب است</span></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span class="textexposedshow"><span dir="LTR" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 13.5pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-family: "B Compset"; mso-bidi-font-size: 14.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>. </span></span></div>
</span></span></div>
</div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-12104704063069905372017-10-24T11:39:00.001+02:002017-10-24T11:39:07.625+02:00خوشبختی دادنی نیست ... <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: b compset; font-size: large;">آی رفیق! </span> </div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mehr"; font-size: 13.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-hansi-font-family: inherit; mso-no-proof: yes;">از پاییز گفتی. ولی وقتی از من بپرسی پاییز، می گویم: یعنی رنگ. یعنی نفس.
یعنی تابلو نقاشی. و ... باید بگویم که پاییز نروژ را خدا شخصا پایین آمده و با
دست خودش دست به قلم مو برده است. از جاده های تنگ و باریکش خسته نمی شوم، خانه
های چوبی آن رؤیاهای توی قاب عکس دوران کودکی ام را زنده می کند. دیدن مزارع، دیدن
میوه های رسیده روی درختان، و رنگ نارنجی کاملا سفارشی و اورجینال برگها ...
پیرمردی که روی چهارپایه پارک نشسته و خستگی را می گیرد ، پیرزنی که از گردش
روزانه در حالیکه قلاده ی سگ مامانی اش را در دست دارد برمی گردد؛ و یا ... خسته
نشده ام . نمی دانم ، شاید روزی بشوم. ولی هر روز احساس می کنم که من تعلق به همین
زیبایی دارم. هر روز فکر می کنم که زیبایی ها ی دور و بر من زنده اند، راه می
روند، حرف می زنند.</span><span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "inherit",serif; font-size: 13.0pt; mso-bidi-font-family: "B Mehr"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-no-proof: yes;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqF4lqYi_kUG9hQ4rAkngzj8u22FL04vLOf6UPQhI9xAv82ZyZS67IFLlQJMrYviCwxBhXiAEZxEH9-Z6fCxylGtlQG7IpMKYolSPOod-Y2WOPV-FJ7L_tH5BsTSw7KR6DJahuFj82QGk/s1600/DSC_0953.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="726" data-original-width="1291" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqF4lqYi_kUG9hQ4rAkngzj8u22FL04vLOf6UPQhI9xAv82ZyZS67IFLlQJMrYviCwxBhXiAEZxEH9-Z6fCxylGtlQG7IpMKYolSPOod-Y2WOPV-FJ7L_tH5BsTSw7KR6DJahuFj82QGk/s400/DSC_0953.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mehr"; font-size: 13.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-hansi-font-family: inherit; mso-no-proof: yes;">می دانی رفیق خوب من، خوشبختی دادنی نیست. گرفتنی هم نیست. باید آنرا احساس
کنی . این احساس گاهی با یک مرور، با یک خاطره، یا هر تلنگر کوچک دیگری می تواند
حاصل شود، به همین خاطر شاید تو آنرا در پاییز زادگاه ـ کیاشهرـ جستجو می کنی. و
می گردی و می گردی . اما من به خودم نصیحتی کرده ام که شاید مورد توجه تو قرار
بگیرد :<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mehr"; font-size: 13.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-hansi-font-family: inherit; mso-no-proof: yes;">غصه های کودکانه را کنار بگذار <br />وقتی از پنجره روی به بیرون داری <br />در این
سرزمین همیشه وقتی برف ها آب شدند <br />خیلی زود جای خالی آنرا <br />برف های تازه می پوشاند <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mehr"; font-size: 13.0pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-hansi-font-family: inherit; mso-no-proof: yes;">اما تو بدان اندیشه کن که جای خالی خیلی چیزها دیگر پر نخواهد شد ! <br />نارنجی
باشی ـ مختار <o:p></o:p></span></div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-34449647449128756812017-10-20T23:00:00.000+02:002017-10-24T22:40:45.357+02:00آدم که نباشد ... <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<span style="font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "georgia" , "times new roman" , serif; font-size: large;">آدم نبود. از بی آدمی، با آدمک ها، آدم درست کرد، تا آدمها آدم شدند. </span><br />
<br />
به عکس کلیک کنید><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://kreativtforum.no/artikler/nyheter/2015/11/spansk-lotto-film-ringer-julen-inn"><img border="0" data-original-height="658" data-original-width="1170" height="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn8srnuLygsIPkofxD6aDn8QKYFpDVWciwYuX4Kd7JJHmZAVhR87H8IdWGfBIp5gtpjklcXgqYsh8lMFF3o3W6vFlA9fa9WZ4FMC45tnvOcDr20ZhyphenhyphenJCPx6EmcWSR_qC5SsrpuzQW9_eE/s400/68029-3621b-feature.jpg" width="400" /></a><a href="http://kreativtforum.no/artikler/nyheter/2015/11/spansk-lotto-film-ringer-julen-inn">http://kreativtforum.no/artikler/nyheter/2015/11/spansk-lotto-film-ringer-julen-inn</a></div>
<br /></div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-22051829078760913032017-10-08T14:15:00.003+02:002017-10-08T14:15:54.549+02:00سرگرمی های ما <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: right;">
<span style="font-family: "b compset"; font-size: large; text-align: justify;"> زندگی در اینجا باید حتما تنوع داشته باشه. وقتی پا به سن می ذاری و چگونگی روزهای فرارویت رو حساب می کنی، باید چیزی در چنته داشته باشی. می گردی ببینی که با چی می تونی خود رو سرگرم کنی ... یکی از اینها ورزشـه . باید باشه که به خودت و وجودت فرم بدی ... ما یکشنبه ها بچه ها جمع می شیم و فوتبال بازی می کنیم. خوب می شه ... هر یکشنبه تقریبا می دونیم که باید خودموان رو گرم کنیم.... </span></div>
<span style="font-family: "b compset"; font-size: large; text-align: justify;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "b compset"; font-size: large; text-align: justify;">یه صفحه ی فیس بوکی هم داریم. همونجا می نویسیم و قرار می ذاریم. هر کی خواست می یاد ... </span></div>
<span style="font-family: "b compset"; font-size: large; text-align: justify;">
</span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEyv5xeF7G-M6KeBSpWVqA7rmymfAarfz83rtlERgQw9DqajC7co1-6hgPvJIr_bDqmcJWHZ98drqo2cPsewE6wgnRygTOYEZtFXMiKQVohRx3eOd_wz-CJ_phnHw1LxdL9bApji0HC6o/s1600/DSC_0616.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="1325" height="221" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEyv5xeF7G-M6KeBSpWVqA7rmymfAarfz83rtlERgQw9DqajC7co1-6hgPvJIr_bDqmcJWHZ98drqo2cPsewE6wgnRygTOYEZtFXMiKQVohRx3eOd_wz-CJ_phnHw1LxdL9bApji0HC6o/s400/DSC_0616.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ3vh1jn89ICl_oTQSYldZYNLwm1shLGlbnrar6TuMyIrWqlPiNahNSmtuknMVf5jzC6rbZ_EbZQ8C_wQtveMQAK3iWbrjWCrDc-86psevJFK10WBylCMx-ROdcsOFb9QphbQBZBZeOck/s1600/DSC_0617.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="1325" height="221" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ3vh1jn89ICl_oTQSYldZYNLwm1shLGlbnrar6TuMyIrWqlPiNahNSmtuknMVf5jzC6rbZ_EbZQ8C_wQtveMQAK3iWbrjWCrDc-86psevJFK10WBylCMx-ROdcsOFb9QphbQBZBZeOck/s400/DSC_0617.JPG" width="400" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1wy9yRh7zNzzfdN3m7CxZ0KrcHXDXOq2Nzw8IPYHWqrPZ6ucgMv4nJESKHm6VtGlB48WhzJQ0N8InHtnNGC6QWsVKdAu351CB2ZXbyqOUCwvbVKGzEcczRStPYtu5wfuow45xOYKnOBc/s1600/DSC_0618.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="1325" height="221" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1wy9yRh7zNzzfdN3m7CxZ0KrcHXDXOq2Nzw8IPYHWqrPZ6ucgMv4nJESKHm6VtGlB48WhzJQ0N8InHtnNGC6QWsVKdAu351CB2ZXbyqOUCwvbVKGzEcczRStPYtu5wfuow45xOYKnOBc/s400/DSC_0618.JPG" width="400" /></a></div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-6748103167277488662017-09-19T14:33:00.003+02:002017-09-19T14:33:54.873+02:00عشق یا معشوق <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span style="font-size: large;"><a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a><span lang="AR-SA" style="font-family: "B Compset"; line-height: 115%;">آدمی وقتی در خودش حبس می شود، شادی ها
پنجره هایی می شوند که می توانی چشم اندازی به دوردست زندگی داشته باشی. در شاخه های
پیش روی همین پنجره است که می توانی پرنده های خیالت را ببینی، پروازشان دهی و تماشاگرش
باشی. این حس گاهی چنان لطافتی به روحت می بخشد که حس حبس بودن را در تو می خشکاند،
هر چند برای لحظه ای ... و این لحظه ها چنان تا عمق ت پیش می روند که سرحد عشق ت را
رقم می زنی. و آنوقت است که همه تو را از بیرون پنجره تماشا می کنند، نه از داخل...
حسی مختوم که تو را به عشق می رساند، ولی نه به معشوق</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span></span><span dir="LTR" style="line-height: 115%;"><span style="font-size: large;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.</span><span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span></div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-68542105846260061032017-08-15T22:49:00.001+02:002017-08-15T22:49:53.116+02:00پسرک و سگش <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">به این اینمیشن نگاه کنید. 4 دقیقه ست ... قشنگه ....<br /><br />
<br /><br />
<br /><br />
ه این <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="270" src="https://www.youtube.com/embed/9iFWyihDvCE" width="480"></iframe></div>Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-30946058699066573872017-08-10T12:01:00.003+02:002017-08-10T12:05:20.483+02:00آخرین روزهای تعطیل من <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "b ferdosi"; font-size: 16.0pt;">آخرین هفته ی تعطیلاتم را از سر می
گذرانم. گذراندن 7 هفته تعطیلات تابستانی لذت بخش ترین ایامی بوده است که بعد از
یک دوره استرس طولانی ی کار نصیبم شده بود. اما لذت بخش تر از همیشه این سه هفته ی
آخر بود که خود را از «چه کنم» های تعطیلات رهانیدم و اوقاتم را با مطالعه گذرانیدم.
فکر می کنم هیچ آرامشی فرح بخش تر از غرق شدن در صفحه های کتابی که اشتیاق خواندنش
تو را از خواب سحر گاهی جدا می کند، نیست، تا آنجا که وسوسه کمی بیشتر خوابیدن را
در حالیکه لذت نسیم بادِ بعد از باران تند صبحگاهی، همچون ماساژی بر شانه های روح
خسته ات احساس می کنی، از تو سلب می کند. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "b ferdosi"; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">اما این
جملات نیچه آرامش صبحگاهی ت را بر هم می زند: </span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "b ferdosi"; font-size: 21.3333px;"><br /></span></div>
<span lang="FA" style="font-family: "b ferdosi"; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span lang="FA" style="font-family: "b ferdosi"; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;"><span style="font-size: 16pt;">ایمن زیستن خطرناک است... من در خطر از دست دادن خود واقعی ام هستم، یا در این خطر
که نشوم آن که هستم؛ اما من که هستم؟</span></span></div>
<span lang="FA" style="font-family: "b ferdosi"; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">
<o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "b ferdosi"; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "b ferdosi"; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">و وقتی
نمی توانی از ته کلامش سر در آوری، او نشانه های دیگری را پیش رویت می گذارد: <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "b ferdosi"; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "b ferdosi"; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">آیا زندگی
خودت را زیسته ای؟ یا با آن زنده بوده ای؟ آیا آن را برگزیده ای؟ یا زندگی ات تو
را برگزیده است؟ آیا آن را دوست می داری؟ یا از آن پشیمانی؟ این است معنی زندگی را
به کمال دریافتن. آیا از آن استفاده کرده ای؟<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; mso-background-themecolor: background1; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "b ferdosi"; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">وقتی نیچه
گریست ـ صفحه 365 <o:p></o:p></span></div>
</div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-37107871761887548092017-08-08T02:13:00.001+02:002017-08-08T02:23:42.635+02:00ماشین زمان <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSA_OmjXMaLz2wi2Tl2zCLvSxYDIyKkE58zF7asA6_U_CqRWxvuJSpvxg9oJzC4jlJBm6rX4KGkN4CGGx_BzwDaR6gIyVYDhf-JY14XUCBfMIt3WsfLqErXOen4KCG35s_r9GkY8LiF7E/s1600/affiche-retour-vers-le-futur-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1000" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSA_OmjXMaLz2wi2Tl2zCLvSxYDIyKkE58zF7asA6_U_CqRWxvuJSpvxg9oJzC4jlJBm6rX4KGkN4CGGx_BzwDaR6gIyVYDhf-JY14XUCBfMIt3WsfLqErXOen4KCG35s_r9GkY8LiF7E/s400/affiche-retour-vers-le-futur-2.jpg" width="266" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "b compset"; font-size: 16.0pt;">همیشه
این فیلم های زمان رو دوست دارم. مثلا سفر به گذشته، یا سفر به آینده ... از بچگی
توی رؤیاهام بودن. وحس ناشناخته و مهیجی رو در من ایجاد می کرد. </span><span lang="FA" style="font-family: "cambria" , serif; font-size: 16.0pt;"> </span><span lang="FA" style="font-family: "b compset"; font-size: 16.0pt;">امشب فرصتی پیش اومد تا با دخترم دو
تا از این فیلم های زمانی رو ببینیم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 16.0pt; mso-bidi-font-family: "B Compset"; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "b compset"; font-size: 16.0pt;">یکی ش ماشین زمان که محصول 2002 ست. ندیده بودمش ... قشنگ بود. کاملا هیجان انگیزه ... دوست دارین ببینین اینم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 16.0pt; mso-bidi-font-family: "B Compset"; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> </span><span lang="FA" style="font-family: "b compset"; font-size: 16.0pt;">لینکش</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 16.0pt; mso-bidi-font-family: "B Compset"; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> ...<a href="https://gomovies.pet/film/the-time-machine-2002-11038/watching.html?ep=743554"><span style="color: windowtext; text-decoration-line: none;"> </span><span dir="RTL" lang="FA" style="color: windowtext; font-family: "b compset"; text-decoration-line: none;">ماشین زمان</span></a><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> .... <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "b compset"; font-size: 16.0pt;">یکی
دیگه از فیلم ها، برگشت به آینده بود که محصول 1985 . شبیه همون رؤیاهای بچگی م. که با خودم می
گفتم آدم برگرده عقب و بعضی معادلات زندگی رو بهم بزنه. مارتی از رابطه پدر و مادرش راضی نیست. به طور
اتفاقی سوار ماشین زمان دوستش می شه که تنظیم شده بوده حدود 30 سال پیش. و بر می
گرده به اون زمان. با پدر و مادر خودش آشنا می شه ... مادرش نزدیک بود که عاشقش مارتی بشه ... مارتی از فرصت استفاده می کنه و پدر و مادرش رو به هم جوش می ده .. فیلم مهیجی هستش ... توی یوتویوب می تونید ببیننش</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 16.0pt; mso-bidi-font-family: "B Compset"; mso-bidi-language: FA;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> .... <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; text-align: justify; text-justify: kashida; text-kashida: 10%; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span lang="FA" style="font-family: "b compset"; font-size: 16.0pt; line-height: 107%;">
<o:p></o:p></span></div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-16792621550140929362017-08-02T00:54:00.001+02:002017-08-02T00:54:53.275+02:00بهانه ای برای آغاز <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dz8v4D1NahjER4akiDmRC24rRYtg3lYt6xHZGH7rr47u1jidtBCYSd7xZjLZzfFYIaHoqAoCHp_HHdJl2SkoA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-36602928589558035062017-07-31T12:48:00.003+02:002017-07-31T12:50:16.992+02:00در را باز کن!<div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy4T9MSe_dyMvGwoPIzs66uTMdbgx4eYEPwP4qIuuGFoE2cD7yw8-Ip7IAVtL5zQjR19uh44-AkjhGNvZcgNe7kN66PunGgHco5oayH1O8KYOtV4-tzfq5gD1f4qTrEqQHYGMZDseOY_Y/s1600/13900141_10201848739177334_3022749020454343235_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="854" data-original-width="640" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy4T9MSe_dyMvGwoPIzs66uTMdbgx4eYEPwP4qIuuGFoE2cD7yw8-Ip7IAVtL5zQjR19uh44-AkjhGNvZcgNe7kN66PunGgHco5oayH1O8KYOtV4-tzfq5gD1f4qTrEqQHYGMZDseOY_Y/s400/13900141_10201848739177334_3022749020454343235_n.jpg" width="298" /></a></div>
<div class="_2cuy _3dgx _2vxb" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #1d2129; direction: rtl; font-family: Georgia, serif; font-size: 17px; margin: 0px auto 28px; white-space: pre-wrap; width: 700px; word-wrap: break-word;">
در را باز کن!
چرا برایم از پشت پنجره دست تکان می دهی؟
چرا از پشت شیشه نگاه می کنی؟
می خندی
چشمک می زنی
و عشوه های دخترانه داری .... <br />
<a name='more'></a></div>
<div class="_2cuy _3dgx _2vxb" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #1d2129; direction: rtl; font-family: Georgia, serif; font-size: 17px; margin: 0px auto 28px; white-space: pre-wrap; width: 700px; word-wrap: break-word;">
در را باز کن!
ببین چطور زیر باران خیس شده ام؟
ببین چطور پاهایم از بس رفته اند و نرسیده اند، بی حس شده اند؟
وقتی در نور ضعیف ماه،
پشت شیشه ی مات ،
موهای افشانت را شانه می زنی
و آواز غمگین ناگزیری را زمزمه می کنی،
قلبم به طپش می افتد.
چطور می توانی ضربان قلبم را احساس کنی،
وقتی از پشت پنجره تماشایم می کنی؟
در را باز کن!
زخم هایم بوی تنهایی می دهند
دستهایم از نگرفتن ها تاول زده اند
تو باید همانی باشی که با وعده ی شانه هایت
قلبم را تسخیر کرده است ...
تو باید همانی باشی که قصه هایت
قرار بود این زنجیر را
این در را باز کند.
در را باز کن!
چطور از پشت پنجره
می توانم در کنار رؤیاهای تو قرار گیرم
و قصه ی قلعه های سنگی هفت دریا آنطرفترت را باور کنم؟
چطور می شود باور کرد که تو هم تنهایی؟
هنگامی که آواز فردا را نمی خوانی
</div>
<div class="_2cuy _3dgx _2vxb" style="background-color: white; box-sizing: border-box; color: #1d2129; direction: rtl; font-family: Georgia, serif; font-size: 17px; margin: 0px auto 28px; white-space: pre-wrap; width: 700px; word-wrap: break-word;">
در را باز کن!
ببین شبنم های سحرگاهی را
ببین پرنده را که از بس برای پرواز خوانده، صدایش گرفته است
دلش گرفته است،
بالش شکسته است
ببین آفتاب را که چگونه لباس تیره بر تن کرده است،
ببین نامه های برگشتی ای مرا که سالهاست به آدرست فرستاده می شوند،
بدون آنکه خوانده شوند من برای خستگی در کردن نیامده ام
من برای رفتن آمده ام
در را باز کن
این راه پر سنگلاخ قدم های تو را نیز می طلبد
در را باز کن!
و به فردا سلام بگو ... </div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-61578760502988443992017-07-30T18:25:00.000+02:002017-07-30T18:41:07.612+02:00مصاحبه من با رادیوی فارسی زبان اسلو ـ راه ابریشم <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIk-5VaxOd53q_hZYfYGfwdZCPJDWeyKhDaP0xauCNqrF4JizfKZZnqZsCxdjC8zE_jJTL-k1nb-NFaVBzmjCQLOwEfzZiBYV3eaFhhOTi5RR3jEtcqW9tKNnFPqZSDycMNnhFro6jiBs/s1600/12654504_10208334556671901_388298733587304887_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIk-5VaxOd53q_hZYfYGfwdZCPJDWeyKhDaP0xauCNqrF4JizfKZZnqZsCxdjC8zE_jJTL-k1nb-NFaVBzmjCQLOwEfzZiBYV3eaFhhOTi5RR3jEtcqW9tKNnFPqZSDycMNnhFro6jiBs/s400/12654504_10208334556671901_388298733587304887_n.jpg" width="300" /></a></div>
<span style="font-family: "b mitra";"><span style="font-size: 18.6667px;">یکی از امتیازات فیس بوک، یاد آوری خاطره ها در چنین ایامی ست. و یکی از این خاطره ها مصاحبه ی سال گذشته من با رادیوی فارسی زبان راه ابریشم در اسلو می باشد. من در بخش اول </span></span><span dir="RTL" lang="AR-SA" style="background-color: transparent; font-family: "b mitra"; font-size: 14pt; line-height: 19.9733px;">این مصاحبه به سابقه فعالیت های هنری خود هم در ایران و هم در نروژ پرداخته ام. از خانواده و شهر خود می گویم، از فعالیت های موسیقی در نروژ و تاسیس گروه آوانو و اقدام برای جمع آوری هنرمندان موزیسین و شناخت و کار با آنها تحت عنوان «آبگوشت پارتی هنرمندان» می گویم. در بخش دوم این مصاحبه در باره شعرها، نوشته ها و در کل کار نویسندگی ام حرف می زنم. </span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "b mitra";"><span style="font-size: 18.6667px;"> واقعیت این است که من هنوز یاد نگرفته ام که برای کارهای اینچنینی از قبل خودم را آماده کنم. از این رو گاهی حرفهایی را می زنم که شاید نباید در یک مصاحبه رادیویی گفت. در شروع مصاحبه به درخواست با یک قطعه موسیقی زنده آغاز می کنم. به هر حال این شما و این هم من ... </span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/UUqhGmGGrKc" width="560"></iframe></div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-55705320789246883972017-07-29T01:07:00.001+02:002017-08-01T15:35:05.025+02:00حس کتابخونی <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcjdEnHr3qVfuVV-CXsZDawLQMiwPaZJDVeHM37Gk-6yQ7W8AjzduGgzrsyrTwXisVMkUWuxUDd3KWo6SV0xgRBHtxxHuMJpGN6tngMwqQMdMaxgrB133kMZFIhaK61GUBB01KZ5HKWuc/s1600/DSC_0448.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="888" data-original-width="1579" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcjdEnHr3qVfuVV-CXsZDawLQMiwPaZJDVeHM37Gk-6yQ7W8AjzduGgzrsyrTwXisVMkUWuxUDd3KWo6SV0xgRBHtxxHuMJpGN6tngMwqQMdMaxgrB133kMZFIhaK61GUBB01KZ5HKWuc/s400/DSC_0448.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;">این هفته
بیشتر وقتم رو مثل بچه های خوب و سر به راه برای مطالعه ی کتاب گذاشتم. نمی دونم
احساس کتابخونی خیلی بهتر از احساس پای اینترنت و دنیای مجازی نشستن ـه ... کمش
اینکه کتابخونی اصلا ناراحتی وجدان نداره ... باید بگم تمام این هفته جز یک ساعت
که برای خرید صرف وسایل خونه صرف شد، بیرون نرفتم. و مثل بچه های سر براه به
کتابخونی پرداختم. حالا کتاب دوم رو هم شروع کرده م. شب ها دیگه بهانه ای برای
بیدار موندن دارم. کتاب جدیدم هم رمان جالبی یه ... «مرد صد ساله ای که از پنجره
فرار کرد و ناپدید شد» نوشته یوناس یوناسون نویسنده ی سوئدی به ترجمه فرزانه طاهری
ست. </span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra";"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;">داستان
خیلی ساده شروع می شه ... همونکه از اسم کتاب معلومه ... ولی خیلی زود چنان تخیل
نویسنده انسان رو به زوایای گوناگونی از ماجرا می کشونه که آدم باور نمی کنه ...
باید بگم که تقریبا همه چیز رو این نویسنده می بینه ... البته که داستان یک داستان
معمولی یه و تخیلات نویسنده حیرانم کرده ...<o:p></o:p></span><br />
<span lang="AR-SA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;"></span><br />
<a name='more'></a><span style="font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;">از زوایای گوناگونی تا یک جایی کاملا برای من خواننده کشف نشده است. ولی از یک جایی من خواننده متوجه می شوم که قهرمان داستان «آلن کارلسن» صدساله موقعی که نویسنده گریزی می زند به زندگی ی گذشته اش، به نحوی هوشمندانه بسیار ابلهانه در مرکز بسیاری از جریانات سیاسی مهم جهان قرار می گیرد. و کم کم شخصیت های تاریخی جهان سیاست و ایدئولوژی در داستان او نقش می گیرد: موضوع پدرش و سرشاخ شدن با «لنین» به خاطر طرفداری از تزار روس، بعدها آشنایی او با استالین، ترومن، مائو و بقیه ... کم کم از قسمت فرار او از گولاک بنظر می آید که نویسنده خودش را لو می دهد. چون اصرار او برای فرار به جنوب و کره شمالی و از آن ور ورق خوردن فصل های جدید کتاب و آشنایی او با کیم ایل سونگ به نظر غیر ضروری ست. در بخشی از داستان آلن قهرمان و شخصیت اصلی پایش به ایران هم می رسد. بعد از فرار از چین در جنگ مائو با امپراطوری چین ... این واقعه در بین سالهای 1947 می افتد. او که از طرف ترومن رئیس جمهور ـ ناوقت ـ امریکا ماموریت یافته بود تا به مخالفین مائوتسه دون در چین به عنوان کارشناس مواد منفجره کمک کند، خیلی زود در می یابد که نمی تواند با آدم های نالایق دولتی کار کند، در نتیجه از آنجا فرار می کند. ولی چون پول ندارد باید تا سوئد را با پای پیاده طی کند. در هنگام گذر از کوههای هیمالیا با سه کمونیست ایرانی آشنا می شود. و تا ایران را با آنها همسفر می گردد. هنگام ورود به ایران آنها کشته می شوند و آلن دستگیر می شود. در این بخش نکات توهین آمیزی در باره ی شاه می نویسد. و احمق بودن پلیس رئیس پلیس امنیت ایران را به رسوایی می گذارد.</span><br />
<span lang="AR-SA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;">یکی از یادداشت های هم از کتاب این است:</span><br />
<span lang="AR-SA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;"></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;">آ</span><i style="font-family: "B Mitra"; font-size: 14pt;">لن ـ شخصیت
اول داستان ـ در کودکی آموخته بود که به آدم هایی که وقتی فرصتش پیش می آید مشروب
نمی خورند بد گمان باشد. هنوز شش سالش تمام نشده بود که پدرش دست بر شانه اش گذاشت
و گفت: </i></div>
<span lang="FA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span lang="FA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><i style="font-size: 14pt;">«پسرم از کشیش ها بر حذر باشی. و از آدم هایی که ودکا نمی خورند. از همه بیشتر، کشیش
که ودکا نمی خورند.»</i><span style="font-size: 14pt;"> </span></span></div>
<span lang="FA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">
<o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; direction: rtl; text-align: right; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">صفحه 129</span><br />
<span lang="FA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">اما مادرش هم جایی در زیر همین جمله ها مشابه ی چنین نصیحتی را دارد:<br />ـ از آدمهای مست بر حذر باش، آلن. این کاری است که من بایست می کردم. (چرا که پدر آلن همیشه مست بود، و در واقع شوهر خوبی برای مادرش نبود) ... </span></div>
</div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-55091748860443485172017-07-28T02:24:00.001+02:002017-07-30T18:26:58.139+02:00خوشا ـ غزلی از عراقی با اجرای من <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyxxKBKIiE_XrwBFars8BmutHZ5gzv39NK70_OcuNwV35K2ybdcqRZeJKp3mkT3mMR3Tt45uzps6lP8ec3-Iw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: center;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">خوشا دردي!که درمانش تو باشي</span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "B Mitra";"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">خوشا راهي! که پايانش تو باشي</span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "B Mitra";"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: center;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">خوشا چشمي!که رخسار تو بيند</span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "B Mitra";"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">خوشا ملکي! که سلطانش تو باشي</span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "B Mitra";"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: center;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">خوشا آن دل! که دلدارش تو گردي</span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "B Mitra";"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt; line-height: 107%;">خوشا جاني! که جانانش تو باشي</span><span dir="LTR" style="font-size: 14.0pt; line-height: 107%; mso-bidi-font-family: "B Mitra";"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: center;">
<span lang="AR-SA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt; line-height: 107%;"><br /></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "b mitra";"><span style="font-size: 18.6667px;">غزل از عراقی </span></span></div>
</div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-4733192237058815012017-07-27T22:42:00.001+02:002017-08-04T11:37:42.570+02:00ملت عشق ـ معرفی کتاب <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFYIQ0UMCm3l-M__Fgm7cnvZK-4C0K_04TAgWf5QsnUh8KNJphFFXi9-0sN_iGW0iFRjBjy6scT-hW9DAqQxVQ_pNpmVaitmAit9eaKOfZ6a-sx0XQqoDEgrcRqNVXaXlUq0u3KjTTrKU/s1600/e8585f86-cf0e-4383-9bdc-a7dfce3eff6e.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1280" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFYIQ0UMCm3l-M__Fgm7cnvZK-4C0K_04TAgWf5QsnUh8KNJphFFXi9-0sN_iGW0iFRjBjy6scT-hW9DAqQxVQ_pNpmVaitmAit9eaKOfZ6a-sx0XQqoDEgrcRqNVXaXlUq0u3KjTTrKU/s400/e8585f86-cf0e-4383-9bdc-a7dfce3eff6e.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;"><b>کیمیای عقل با کیمیای عشق
فرق دارد. عقل محتاط است. ترسان و لرزان گام بر می دارد. با خودش می گوید: «مراقب
باش آسیبی نبینی.» اما مگر عشق اینطور است؟ تنها چیزی که عشق می گوید این است:
«خودت را رها کن. بگذار برود!» عقل به آسانی خراب نمی شود. عشق اما خودش را ویران
می کند. گنج ها و خزانه ها هم در دل ویرانه ها یافت می شود، پس هرچه هست در دل
خراب است</b></span><b><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="background: white; color: #1d2129; font-size: 15.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.</span></b><span dir="LTR" style="font-size: 15pt;"><b> </b></span></div>
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: red; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;"><b><span style="font-size: 14pt;">از قواعد چهل گانه شمس تبریزی</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "cambria" , serif; font-size: 14pt;"> </span></b></span></div>
<span lang="AR-SA" style="background: white; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-size: 14pt;"></span></span>
<div style="text-align: justify;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;"><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-size: 14pt;"><span lang="AR-SA" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-size: 14pt;">برگرفته از کتاب «ملت عشق» نوشته ی <a href="http://www.elifsafak.com.tr/anasayfa">الیف شافاک </a>که یکی از بی
سابقه ترین تیراژ فروش<span lang="AR-SA" style="font-family: "cambria" , serif; font-size: 14.0pt;"> </span><span lang="AR-SA" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; font-size: 14pt;"> کتاب های تاریخ ترکیه را</span></span><span lang="AR-SA" style="font-family: "cambria" , serif; font-size: 14pt;"> <span lang="AR-SA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;">رقم
زده و به زبانهای زیادی ترجمه شده است</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="font-size: 15.0pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 14.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>. </span></span></span></span></div>
<span lang="AR-SA" style="background: white; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;"><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-size: 14pt;">
</span><span lang="AR-SA" style="font-family: "cambria" , serif; font-size: 14pt;"><div style="color: #1d2129; text-align: justify;">
<span dir="LTR" style="font-size: 15pt;"> </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;">این کتاب را هفته ی پیش که نزد دوست شاعرم جناب مظفر امینی بودم، پیشنهاد
کرد. چنان مرا گرفت که دلم نیامد آنرا برایتان توصیه نکنم. در واقع یکی از محسنات این سفر اخیر به امانت گرفتن 3 کتاب بود که یکی از کتابها «ملت عشق» بود. دو روز و نیم وقت مرا گرفت تا خواندمش ... عین بچه ها ذوق می کردم که یک کتاب 500 صفحه ای به سرعت تمام کردم .. </span><span lang="AR-SA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;">یکی از سایت ها در باره ی «ملت عشق»چنین نوشته</span><span dir="LTR" style="font-size: 14pt;"></span><span dir="LTR" style="font-size: 14pt;"></span><span dir="LTR" style="font-size: 15pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>: </span><br />
<a name='more'></a></div>
<span dir="LTR" style="font-size: 15pt;"><div style="text-align: justify;">
<div dir="rtl">
<span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-size: 15pt;"> </span><span style="color: blue;"><span lang="AR-SA" style="font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;"><i>ملت عشق دو زندگی را بررسی می کند یکی از آنها
«ماجرای زندگی آرام و یکنواخت زنی امریکایی به نام «اللا» در آستانه چهل سالگی
است. زنی که در طول بیست سال زندگی مشترک عادتها، نیازها و سلیقههای او تغییر
نکرده و شب و روز بر اساس برنامهای از پیش مشخص به صورتی یکنواخت و منظم و عادی
همواره خود را وقف خانواده (فرزندان و شوهرش) کرده و خواستهها و نیازهایش را بر
مبنای جهت حرکت خانواده تنظیم کرده است. اما گویی تنها یک تلنگر کافی بود تا
یکباره همه چیز عوض شود پرده کنار رفته و ماهیت ملالآور برخی چیزهای مهم در زندگی
او و همچنین حقیقت نهان بسیاری از روابط او و اطرافیانش آشکار می شود</i></span><i style="font-size: 14pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span></i><span dir="LTR" style="font-size: 15pt;"><i><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.</i></span></span></div>
</div>
</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;">من البته یادداشت هایی از کتاب گرفته ام. دلم نیامد تا با خوانندگان آنها را به اشتراک نگذارم. یکی از چیزهای جالب در این کتاب زبان سلیس و راحت آن است. من طی مطالعه ترجمه ی فارسی کتاب، متن مادر (ترکی) از نظر گذراندم. ترجمه ای کامل و ساده و قابل فهم است. همیشه آروزیم بود که کاش کتاب نویس های ما هم در باره ی شخصیت های تاریخی و هنری مان ساده تر و سلیس تر می نوشتند. چرا که همواره متن ها و بیوگرافی دو تن از شخصیت های ما «مولوی و شمس» در کتابهای درسی چنان با شعر و زبان پیچیده می گردید که برای ما غیر قابل فهم می نمود. <br />*** </span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="FA" style="background: white; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;"><i><span style="color: #1d2129;">و</span><span style="color: blue;">قتی کسی را بکشی، حتم بدان که چیزهایی از او به تو سرایت
می کند: تصویری، بویی، نفسی ... آهی، لعنتی، صدایی. من بهش می گویم «نفرین مقتول».
به بدنت می چسبد و می ماند. شروع می کند به کندن، انگار که بخواهد بدنت را سوراخ
کند و رد شود. تا وقتی که به اعماق قلبت نفوذ کند. آن جا که رسید جا خوش می کند و
دوباره در تو زنده می شود. به خوابت می آید و رؤیاهایت را تکه پاره می کند. روز را
هر طوری هست سر می کنی، اما همین که شب شد و تنها ماندی، در رختخوابت عرق سرد می
ریزی. همه مقتول ها در وجود قاتلان به زندگی ادامه می دهند..... </span></i><span style="color: #1d2129;"><o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<span dir="RTL" lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b zar"; font-size: 14.0pt;"></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;">گفتگوی قاتل شمس با
خودش</span><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;"> ـ صفحه 39 </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="FA" style="background: white; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;"><span style="color: #1d2129;"> کتاب همزمان زندگی الا و شمس را در کنار هم قرار می دهد. و خواننده وارد هر دو فاز زندگی در عصر جدید و در قرن 12 میلادی میشود:</span><br /><span style="color: blue;">و<i>قتی می بینی همه جا بدبختی یکی است، گشتن دور دنیا
دیگر معنایی ندارد. از من به تو نصیحت. گمان می کنی چیزهایی جدید پیدا می کنی؟
نگان کن، از چهار گوشه ی دنیا مسافر به این کاروانسرا می آید. بعد از چند پیاله،
همگی همان داستان های تکراری را تعریف می کنند. آدم همه جا آدم است.، آش همان آش،
آب همان آب و گه همان گه!. </i></span><br /><span style="color: #1d2129;">
از گفتگوی کاروانسراچی با شمس تبریزی ـ صفحه 53</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span dir="RTL" lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;">اگر پس از عشق همان انسانی باشیم که قبل از عشق بوده ایم،
به این معنی ست که بقدر کافی دوست نداشته ایم. اگر کسی را دوست داشته باشی، با
معناترین کاری که می توانی به خاطر اون انجام بدهی، تغییر کردن است! باید چندان
تغییر کنی که تو از تو بودن به در آیی. </span></div>
<span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;"><span style="font-size: 14pt;">صفحه 415</span></span></div>
<span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;">
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;">هیچکس نمی تواند به تنهایی از خامی به پختگی برسد. باید رفیق
راهت را پیدا کنی تا مثل پرنده از این منزل به آن منزل پروازت دهد. و اگر پیدایش
کردی، خودت را نه، او را باید بزرگی ببخشی. <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;">... در مدت دوستی مان زیبایی ای نادیده را با هم قسمت
کردیم؛ مانند دو آینه که بی وقفه تصویر هم را منعکس می کنند، در وجود یکدیگر به تماشای ابدیت نشستیم. اما در پایان چرخ می
چرخد، دور تمام می شود و آینه به راز بدل می شود. هر زمستانی بهاری و هر بهاری
پایانی دارد. </span></div>
<span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;">
و این نکته هنوز معتبر است: هر جا عشق باشد، دیر یا زود، جدایی هم هست. </span><span dir="LTR" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , sans-serif; font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , sans-serif; font-size: 14.0pt;"><o:p> </o:p></span><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;">باد نیاورده است مرا که باد
ببردم از زندگی ات.... </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span dir="RTL" lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;">
شمس تبریزی </span><span style="background: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , sans-serif; font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<span dir="LTR" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , sans-serif; font-size: 14.0pt;">…. </span><span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;">در آن هنگام از کجا می دانستم بزرگترین
اشتباهی را مرتکب شده ام که زن ها از روز ازل مرتکب می شوند؟ نگو این گمان که می
توانی مردی را که عاشقش هستی به واسطه ی عشق عوض کنی جهالتی قدیم و خاص ما زنان
بوده .<o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;">از قول کیمیا ـ عاشق سینه چاک شمس ض 441 </span><span dir="LTR" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , sans-serif; font-size: 14.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;">عزیز گفت: من هم می خواهم که با من به آمستردام بیایی...
خیلی هم می خواهم. .. اما هیچ قولی در باره ی آینده نمی توانم به تو بدهم.» <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;">اللا پرسید: منظورت چیست؟ زخمی قدیمی سرباز کرد. مردها چرا
اینطورند؟ همه شان از وابسته شدن می ترسند. این همه بگرد، این همه صحبت کن، این
همه اوقات خوش بگذران، این همه رازهای مگو را بگو، این همه رؤیابافی بکن، بعد
یکدفعه طلسم باطل شود! یعنی چه که هیچ قولی نمی توانم به تو بدهم؟ چه جمله ی بی
احساسی ! فقط مردها می توانند همچو جمله ای بسازند! <o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;"><o:p> صفحه </o:p></span><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;">474</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;">همانطور که می بینی تنها چیزی که می توانم به تو بدهم همین
لحظه ای ست که در آن هستیم! خوب، راستش را بخواهی، کسی نمی تواند به کسی دیگر
فراتر از این را وعده بدهد. اما همیشه این حقیقت را فراموش می کنیم دوست داریم
برنامه هایی رد مورد اینده بشنویم.</span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;">صفحه 475 </span></div>
</div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;">مولوی: </span></div>
<span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;"><span style="font-size: 14pt;">اگر یکی را که دوستش داری از دست بدهی، بخشی از وجودت همراه او از دست می رود.
مانند خانه ای متروکه اسیر تنهایی ای تلخ می شوی، ناقص می مانی. خلاء محبوب از دست
رفته را همچون رازی در درونت حفظ می کنی. چنان زخمی است که با گذشت زمان، هر قدر
هم طولانی، باز تسکین نمی یابد. چنان زخمی است که حتی زمانی که خوب شود، باز خون
چکان است. گمان می کنی دیگر هیچ گاه نخواهی خندید، سبک نخواهی شد. زندگی ات به
کورمال کورمال رفتن در تاریکی شبیه می شود، بی آن که پیش رویت را ببینی، بی انکه
جهت را بدانی، فقط زمان حال را نجات می دهی .... شمع دلت خاموش شده، در شب ظلمات مانده ای. اما فقط در چنین وضعیتی ، معنی زمانی که
هر دو چشم با هم در تاریکی بمانند، چشم سومی در وجود انسان باز می شود. چشمی که
بسته نمی شود. ... و فقط آن هنگام است که می فهمی این درد ابدی نیست. پس از خزان
موسمی دیگر، پس از گذر از این بیابان وادی ای دیگر در راه است، پس از این فراق نیز
وصالی ابدی.</span></span></div>
<span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;">
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14.0pt;"><o:p> </o:p></span><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 14pt;">ص 497</span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
</div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-68009879822624900372017-07-27T13:44:00.001+02:002017-07-27T13:44:24.323+02:00هنوز <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="344" src="https://www.youtube.com/embed/ZAqOUHa-qzw" width="459"></iframe></div>Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-36300419631440756972017-07-26T23:32:00.003+02:002017-07-27T13:10:38.694+02:00یادگارهایی از شهر Fredrikstad <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;">آخر هفته ی پیش، دوستی قدیمی مسیج داد که برم پیش ش... رفتم بی تعارف. </span><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;">شهرش تقریبا 90 کیلومتری شهر خودم قرار داشت. «فردریک استاد». تجدید دیداری بود با دوست و شاعر خوب مان «کولی» (مظفر امینی) که اخیرا دو کتاب شعرش رو هم به چاپ رسونده بود. البته که تنها نبودم ... سازم رو هم با خود برده بودم.</span><br />
<div style="text-align: right;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"><span style="font-size: 21.3333px;">مثل همیشه خلوت کردن با دوست اینچنینی و آبتنی توی دریای کرامات او و کلمه چینی از باغ کلام او برام همیشه جالب و خاطره آمیز است. خصوصا که از آخرین دیدار و نشست مان ماهها می گذشت. </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"><span style="color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px; text-align: right;"></span><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLIQDiLLwPmP8rvAoPvAnvSk9saesziLExYvX9N2VowyWRlaX1dCiBQWmp5pgWoe8IiFlqKY_92_QjyOe38vkE_hnonU6Mt5kA-mtcA2HfbWX807P2ecFk8-qqymzpq5nn_6YdUlU9AMU/s1600/DSC_0402.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="901" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLIQDiLLwPmP8rvAoPvAnvSk9saesziLExYvX9N2VowyWRlaX1dCiBQWmp5pgWoe8IiFlqKY_92_QjyOe38vkE_hnonU6Mt5kA-mtcA2HfbWX807P2ecFk8-qqymzpq5nn_6YdUlU9AMU/s400/DSC_0402.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">در آتلیه هنرمندان فرصتی دست داد تا با یکی از نقاشان به نام نروژ «داود زندیان» آشنا شوم. </td></tr>
</tbody></table>
</span><br />
<a name='more'></a><span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;">
</span>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"> فردای آن روز شاعر مرا به آتلیه نقاشان شهر برد. جایی که خودش هم اوقات فراغت را به نقاشی و رنگ آمیزی ذهن می گذراند. ساعتی را در آتلیه با دوستان هنرمند گذراندیم. حتی فرصتی دست داد تا با سازم نوای آتلیه را در اختیار خود گرفته و دقایقی سکوت را با موزیک پر کنم. اما آشنایی با یکی از نقاشان ایرانی «<a href="http://www.tavoosonline.com/Artist/ArtistArtFa.aspx?src=320">داود زندیان</a>» که هنرمندی بسیار پر کار بود و با وجود شهرت، روحی بسیار متواضع داشت، باعث خوشوقتی من شد. <br />در کنارش نشستم و با نقاشی اش آشنا شدم. سبکی که کمتر دیده بودم. «رئالیسم جادویی» ... </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWKQGZPqlXNLsH_47qy0UW2Cu_CtbeE6RAdAWQmZtSWz8QcWmwivCH9JH0LM-K2XK19iTAphJAczgg9Q8tJGNe7qNnH6Mpfp-TqEywfYv4ClO2HPy-PaIr6ngG-NquoYr1NmIuXt8PDks/s1600/DSC_0406.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="888" data-original-width="1579" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWKQGZPqlXNLsH_47qy0UW2Cu_CtbeE6RAdAWQmZtSWz8QcWmwivCH9JH0LM-K2XK19iTAphJAczgg9Q8tJGNe7qNnH6Mpfp-TqEywfYv4ClO2HPy-PaIr6ngG-NquoYr1NmIuXt8PDks/s400/DSC_0406.JPG" width="400" /></a></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNF-4meoLG9BfK1ib8pjdF78GdTQjWHNdpIMkPGdGPe7OFnC1uq20Cwg8UCerCNeupZ7EqO7KUY09cGH8yBPAGG8p8A0kmVIKsJOyWkZw9KYoLXNEI2e4d1MTIIJpbDIZmn-uXSwrJcn0/s1600/DSC_0408.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="888" data-original-width="500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNF-4meoLG9BfK1ib8pjdF78GdTQjWHNdpIMkPGdGPe7OFnC1uq20Cwg8UCerCNeupZ7EqO7KUY09cGH8yBPAGG8p8A0kmVIKsJOyWkZw9KYoLXNEI2e4d1MTIIJpbDIZmn-uXSwrJcn0/s400/DSC_0408.JPG" width="225" /></a></span></div>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"> سپس با مظفر عزیز به شهر رفتیم و گشتی در اطراف زدیم. شهری که قسمتی از از آن با بافت قدیمی اش به زیبایی شهر می افزاید. </span><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcCuerhMs4XydBrdhi4FrqkeOrhPe-2-wkZN1Ueco7FOFuu007tR8WVQ42nzqRmodVmvKK_0JSikgHeBy0kW6FyiuKLOwpnIGsc06jY4UI9qzf6ej8JnTl7-2Pz88A7m79s-vquj2eTwk/s1600/DSC_0411.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="888" data-original-width="1579" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcCuerhMs4XydBrdhi4FrqkeOrhPe-2-wkZN1Ueco7FOFuu007tR8WVQ42nzqRmodVmvKK_0JSikgHeBy0kW6FyiuKLOwpnIGsc06jY4UI9qzf6ej8JnTl7-2Pz88A7m79s-vquj2eTwk/s400/DSC_0411.JPG" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">در بخشی از شهر «شهر قدیم» قرار دارد که دیدنی ست. بسیاری از بناها، پل ها، میدان ها و غیره همانجور دست نخورده باقی مانده است. </td></tr>
</tbody></table>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja_2B1KWGn8k3Dz1GhnCv93VDFYChikuet81R8UVLajMJZ8GIJsXuMiCJszAHUGPAV0kJvbc29SQDo8fT4GcKiPRSIBiCtykcozHqHlVl_hoU6oii9661lX6ZPELLcvUS9Tj-RVT54fs8/s1600/DSC_0414.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="888" data-original-width="500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja_2B1KWGn8k3Dz1GhnCv93VDFYChikuet81R8UVLajMJZ8GIJsXuMiCJszAHUGPAV0kJvbc29SQDo8fT4GcKiPRSIBiCtykcozHqHlVl_hoU6oii9661lX6ZPELLcvUS9Tj-RVT54fs8/s400/DSC_0414.JPG" width="225" /></a></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIO7BzChDTR7Ukkv-xtXlO7eNN4j1cOxYllHcXQm2LuJYyd2nbJGaBnzB5qdeCPDyx7zVC8jqB4D1RrwN9BnlrCyIfTN-Qs-zRo_xz9Hn-_m8p-vKjbQ3D9er8PrkGPTk67sOS2C-wW0Y/s1600/DSC_0418.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="888" data-original-width="500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIO7BzChDTR7Ukkv-xtXlO7eNN4j1cOxYllHcXQm2LuJYyd2nbJGaBnzB5qdeCPDyx7zVC8jqB4D1RrwN9BnlrCyIfTN-Qs-zRo_xz9Hn-_m8p-vKjbQ3D9er8PrkGPTk67sOS2C-wW0Y/s400/DSC_0418.JPG" width="225" /></a></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhOOEPN-941OY5HjrZ8YJKvgciG7DArPWajo8cWkok4NghU8QzubKX8kHM_-PhGQmzLqHoFiT0v1JCvmr0CqCVWMFyuIZ_Wo95YDuZXwzGY8oTWrCBtlNuCqT1HStCLTXwhNckJaOWPu8/s1600/DSC_0421.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="888" data-original-width="1579" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhOOEPN-941OY5HjrZ8YJKvgciG7DArPWajo8cWkok4NghU8QzubKX8kHM_-PhGQmzLqHoFiT0v1JCvmr0CqCVWMFyuIZ_Wo95YDuZXwzGY8oTWrCBtlNuCqT1HStCLTXwhNckJaOWPu8/s400/DSC_0421.JPG" width="400" /></a></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmuh5bCeCrUmhNLegK7RvrXMx8pqAp1DjOTm66Dd0jlbxV_UELAQGnW36IAsLipBorgIDBHV6aSQxdkd3dm0n8_jQ5115Em-vLTe5Q3eSO6YrcFJ0t6eTuAs9wBhdXrGaJjJkfZyBKjS4/s1600/DSC_0422.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="888" data-original-width="1579" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmuh5bCeCrUmhNLegK7RvrXMx8pqAp1DjOTm66Dd0jlbxV_UELAQGnW36IAsLipBorgIDBHV6aSQxdkd3dm0n8_jQ5115Em-vLTe5Q3eSO6YrcFJ0t6eTuAs9wBhdXrGaJjJkfZyBKjS4/s400/DSC_0422.JPG" width="400" /></a></span></div>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"> عصر فرصتی شد تا هر سه مان در دامن طبیعت اتراق کنیم و دلی از عزا در بیاریم. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKcnXmkNdONCBYYBU3vfh4nETyLVzSCWeqbJhnMmtkZ8kkoUwC5OHI62eiFBgiLfn8P90sHEZ93bVZZudr42mdjqx3MZL6EZjItI7qtFSdnPBS9P5J9AYi4MdxqFjp0YweRrH72weM4Ec/s1600/DSC_0426.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="888" data-original-width="1579" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKcnXmkNdONCBYYBU3vfh4nETyLVzSCWeqbJhnMmtkZ8kkoUwC5OHI62eiFBgiLfn8P90sHEZ93bVZZudr42mdjqx3MZL6EZjItI7qtFSdnPBS9P5J9AYi4MdxqFjp0YweRrH72weM4Ec/s400/DSC_0426.JPG" width="400" /></a></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-_crdtPVadfG9ZPPM8ED-Qq_dtLJ0z3VDsbTCDbOoX9hfBirntePkSKH23A6pkEpVpXs0scrFV-ZVlNezdNLbt-M6NRvw_sr7dGlW01wuVJk1PIg_nyTfQ0YNr8dgqIYclruDBgm-tMg/s1600/DSC_0432.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="888" data-original-width="1579" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-_crdtPVadfG9ZPPM8ED-Qq_dtLJ0z3VDsbTCDbOoX9hfBirntePkSKH23A6pkEpVpXs0scrFV-ZVlNezdNLbt-M6NRvw_sr7dGlW01wuVJk1PIg_nyTfQ0YNr8dgqIYclruDBgm-tMg/s400/DSC_0432.JPG" width="400" /></a></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhi70W5YFbjt7ToLM7vvAKujNLYQe3jBYWNPfOz1s4_UvhEZWn0kB9fksNtG6BXNXH5bPHEtdzbROQRZHMHB9RlOr38Wfol6B70l0laecEMjXQ_8DXSh3yEp-jAy41g5m4AjBKuxOoZ-pM/s1600/DSC_0433.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="888" data-original-width="1579" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhi70W5YFbjt7ToLM7vvAKujNLYQe3jBYWNPfOz1s4_UvhEZWn0kB9fksNtG6BXNXH5bPHEtdzbROQRZHMHB9RlOr38Wfol6B70l0laecEMjXQ_8DXSh3yEp-jAy41g5m4AjBKuxOoZ-pM/s400/DSC_0433.JPG" width="400" /></a></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi30LZUDalHgnl-kUhjKXzxtQre_WoGFxE43a1XKW42Hb1C9BjE-smg6pTgxMQV3LAw3f41wNkRuyvH9_3-BzbH8DnDnNhwgYYkSdmBCaIKy-TWy8PUkyTBGixSo7h-IZpdxabHl-iyQEw/s1600/photo_2017-07-23_02-31-08+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="960" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi30LZUDalHgnl-kUhjKXzxtQre_WoGFxE43a1XKW42Hb1C9BjE-smg6pTgxMQV3LAw3f41wNkRuyvH9_3-BzbH8DnDnNhwgYYkSdmBCaIKy-TWy8PUkyTBGixSo7h-IZpdxabHl-iyQEw/s400/photo_2017-07-23_02-31-08+%25282%2529.jpg" width="300" /></a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX-q9p9pZ7mXXr3O2c8zPhw_-UwPLheAXBp3_6JvCWK0MrNe_-I8ArG7OdeXAaFkd6Ghx_bCSOT5WcqCJmnM_cNTNx3eMKbkrrPJa9f9vtjC_WT2CvVjVCivkaV2Yx-M3ncOcWL1UBrd0/s1600/DSC_0434.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="888" data-original-width="1579" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX-q9p9pZ7mXXr3O2c8zPhw_-UwPLheAXBp3_6JvCWK0MrNe_-I8ArG7OdeXAaFkd6Ghx_bCSOT5WcqCJmnM_cNTNx3eMKbkrrPJa9f9vtjC_WT2CvVjVCivkaV2Yx-M3ncOcWL1UBrd0/s400/DSC_0434.JPG" width="400" /></a></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVqmP5fjxSJyzT_39M3nB_ib__hAyI8cOT_Eis8_fnBhhTDgNgjDDf51BLpgCFeq-he9O2rH1Dw684oGF0H_khArNA6BDA_6w01xd__R1U-_CZWKLIHsfHwDYsdyONA5szgcHWJ-I4oc0/s1600/DSC_0430.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="888" data-original-width="1579" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVqmP5fjxSJyzT_39M3nB_ib__hAyI8cOT_Eis8_fnBhhTDgNgjDDf51BLpgCFeq-he9O2rH1Dw684oGF0H_khArNA6BDA_6w01xd__R1U-_CZWKLIHsfHwDYsdyONA5szgcHWJ-I4oc0/s400/DSC_0430.JPG" width="400" /></a></div>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;">اما یکی از کارهای جدیدی که شد، اینکه برای اولین بار برای گاوها موسیقی زدم ... جالب بود. </span><br />
<span style="color: #1d2129; font-family: b mitra;"><span style="background-color: white; font-size: 21.3333px;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/LhuhtLw_vOg" width="560"></iframe></span></span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;"><br /></span></div>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "b mitra"; font-size: 21.3333px;">
</span></div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-82936823186639662592017-06-26T13:46:00.002+02:002017-06-26T13:46:46.012+02:00پرسه <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg36zgLtb4256gMVqlg-CuVKeksopH07kuAlyKFeMR-NtWlbDkeSNYvvsN177AwQW1-_Qplux3YrC8fwO-JB2_Rpf7_OKdfiSxfm4WUNpY7i48iptVPvXAyg10pL9V5GEPhYRlWfHtwD4A/s1600/243138_1382669943967_4191295_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg36zgLtb4256gMVqlg-CuVKeksopH07kuAlyKFeMR-NtWlbDkeSNYvvsN177AwQW1-_Qplux3YrC8fwO-JB2_Rpf7_OKdfiSxfm4WUNpY7i48iptVPvXAyg10pL9V5GEPhYRlWfHtwD4A/s400/243138_1382669943967_4191295_o.jpg" width="400" /></a></div>
<div dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0cm 0cm 4.5pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mitra"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: Helvetica; mso-hansi-font-family: Helvetica;"><br /></span></div>
<div dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0cm 0cm 4.5pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mitra"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: Helvetica; mso-hansi-font-family: Helvetica;">من در طول گذرگاههای عمرم پرسه می زدم که،</span><span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.5pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><br />
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mitra"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: Helvetica; mso-hansi-font-family: Helvetica;">در کوچه باغهای عرض خیالهایم پیدا شدی</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.5pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.<br />
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mitra"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: Helvetica; mso-hansi-font-family: Helvetica;">کنار دریاچه ای مه آلود،</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.5pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><br />
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mitra"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: Helvetica; mso-hansi-font-family: Helvetica;">روی شاخه های درختچه های گیلاس نرسیده</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "Helvetica",sans-serif; font-size: 14.5pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> ...<o:p></o:p></span></div>
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; margin-bottom: 6px;">
</div>
<div dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0cm 0cm 4.5pt; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mitra"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;">و من هنگام چیدن</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "inherit",serif; font-size: 14.5pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><br />
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mitra"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;">از روی یکی از شاخه ها بود که سُر خوردم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "inherit",serif; font-size: 14.5pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><br />
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mitra"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;">و به عمق ریشه های عاطفه پرتاپ شدم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "inherit",serif; font-size: 14.5pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><br />
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mitra"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;">و تو را با یک لبخند پیدا کردم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "inherit",serif; font-size: 14.5pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><br />
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mitra"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;">و آنجا بود که دست و پای قلبم شکست</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "inherit",serif; font-size: 14.5pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><br />
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mitra"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;">گم شدم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "inherit",serif; font-size: 14.5pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> ....<br />
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mitra"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;">برای همیشه</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "inherit",serif; font-size: 14.5pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span>.<br />
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mitra"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;">در طول همان گذرگاههای عمرم</span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span><span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "inherit",serif; font-size: 14.5pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><span dir="LTR"></span><span dir="LTR"></span> ....</span></div>
<div dir="RTL" style="background: white; direction: rtl; margin: 0cm 0cm 4.5pt; unicode-bidi: embed;">
<span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "inherit",serif; font-size: 14.5pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><br />
</span><span lang="AR-SA" style="color: #1d2129; font-family: "B Mitra"; font-size: 16.0pt; mso-ansi-font-size: 14.5pt; mso-ascii-font-family: inherit; mso-hansi-font-family: inherit;">مختار برازش ـ دفتر پاره پاره های غربت</span><span dir="LTR" style="color: #1d2129; font-family: "inherit",serif; font-size: 14.5pt; mso-bidi-font-family: "B Mitra"; mso-bidi-font-size: 16.0pt;"><o:p></o:p></span></div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-22521736971713403712017-05-25T06:55:00.001+02:002021-09-19T22:24:48.539+02:00طوفان <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNYgIe2rvCC4IIYVk0EoRLRjlAMjL8nF85_-3WP9rzY-b9576ZKW41Tepv8vDCJuYX44CpA4rSSX9bwlPl382wuNxZfGj5I_aKauI207rgFlPvRu0mZejU5JjO3X7cRTWI8gW8ZhAxJF0/s1600/%25D8%25B7%25D9%2588%25D9%2581%25D8%25A7%25D9%2586+2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNYgIe2rvCC4IIYVk0EoRLRjlAMjL8nF85_-3WP9rzY-b9576ZKW41Tepv8vDCJuYX44CpA4rSSX9bwlPl382wuNxZfGj5I_aKauI207rgFlPvRu0mZejU5JjO3X7cRTWI8gW8ZhAxJF0/s400/%25D8%25B7%25D9%2588%25D9%2581%25D8%25A7%25D9%2586+2.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
</div>
<span dir="LTR" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "times new roman" , serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="AR-SA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "B Zar"; font-size: 14pt; mso-ascii-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-hansi-font-family: "Times New Roman";"><br />
</span><span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "B Zar"; font-size: 14pt; mso-ascii-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-hansi-font-family: "Times New Roman"; mso-no-proof: yes;">هوا گرگ و میش بود. نه، کمی بیشتر ...
ابرها با هم غریبه شده بودند ... درختان و شاخه ها به هم غر می زدند...</span><span lang="FA" style="font-family: Cambria, serif; font-size: 14pt;"> </span><span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "B Zar"; font-size: 14pt; mso-ascii-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-hansi-font-family: "Times New Roman"; mso-no-proof: yes;">پرنده ها لانه هایشان را پیدا نمی کردند ... همه چیز به هم
خورده بود انگار. </span><span dir="LTR" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 14pt; mso-bidi-font-family: "B Zar"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-no-proof: yes;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "B Zar"; font-size: 14pt; mso-ascii-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-hansi-font-family: "Times New Roman"; mso-no-proof: yes;">صدایش کردم: بیا تو، بزودی شب می رسه ... </span><span dir="LTR" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 14pt; mso-bidi-font-family: "B Zar"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-no-proof: yes;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "B Zar"; font-size: 14pt; mso-ascii-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-hansi-font-family: "Times New Roman"; mso-no-proof: yes;">بی قرار بود. پرسید: می شنوی؟</span><span dir="LTR" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 14pt; mso-bidi-font-family: "B Zar"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-no-proof: yes;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "B Zar"; font-size: 14pt; mso-ascii-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-hansi-font-family: "Times New Roman"; mso-no-proof: yes;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> با بی اعتنایی گوش کردم.</span><span dir="LTR" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 14pt; mso-bidi-font-family: "B Zar"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-no-proof: yes;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span><span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "B Zar"; font-size: 14pt; mso-ascii-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-hansi-font-family: "Times New Roman"; mso-no-proof: yes;"><span dir="RTL"></span><span dir="RTL"></span> گفتم: با تو هم ها ... بزودی طوفان می شه ...
بیا تو. </span><span dir="LTR" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 14pt; mso-bidi-font-family: "B Zar"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-no-proof: yes;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; unicode-bidi: embed;">
<span lang="FA" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "B Zar"; font-size: 14pt; mso-ascii-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-hansi-font-family: "Times New Roman"; mso-no-proof: yes;">گفت: صدای طوفان نیست. صدای سُم هاشه.</span></div>
<a name='more'></a> <span dir="LTR" style="background: white; color: #1d2129; font-family: "Times New Roman",serif; font-size: 14pt; mso-bidi-font-family: "B Zar"; mso-bidi-language: FA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NO-BOK; mso-no-proof: yes;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; line-height: normal; margin-bottom: 0.0001pt; unicode-bidi: embed;"><br /></div>
</div>
</div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4312022459594106087.post-33895989515867796502017-05-09T17:26:00.000+02:002017-06-11T17:56:02.971+02:00تا فردا <div dir="rtl" style="text-align: right;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZoAYsvk8BSOvqWH-2HEB1q4xmwqk-A9wvU1AOlTk82RUF-kMctqPLw0k1y43ISb0QdRvvrqc4TA-AEfUVaqfU0eKH97GYtyN7BwCkfwLqBVh0PCznOolTeFHjB9sSX5veToDyPp41O1k/s1600/lg_72afd_contemporain_sticker_mural.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="276" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZoAYsvk8BSOvqWH-2HEB1q4xmwqk-A9wvU1AOlTk82RUF-kMctqPLw0k1y43ISb0QdRvvrqc4TA-AEfUVaqfU0eKH97GYtyN7BwCkfwLqBVh0PCznOolTeFHjB9sSX5veToDyPp41O1k/s400/lg_72afd_contemporain_sticker_mural.jpg" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: "b compset"; font-size: 11pt;">هوای گرم، روی ایوان خانه فرش پهن کرده است. و درختان
انگار که به مهمانی آمده باشند به یکباره لباس های سبزشان را به تن کردند. صدای بلبل
ها توی فضا می پیچد. دود کباب و بوی آن می رقصد. و دل بهانه ای می گیرد تا روز را
اندازه بگیرد. و شب را از میان رؤیاهای خاموش توی پنجره تماشا کند. سکوت دوباره
برقرار می شود و خواب به یکباره بر دروازه پلک تو پدیدار می شود. </span></div>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a><br />
<a name='more'></a><br /><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "b compset"; font-size: 11pt;">ح<span style="color: black;">الا
مهربانی ها را با رنگ دریا در ذهنم نقاشی می کنم. و چشمه ی زلال روحی را با آبشاری
به وسعت عشق، و چشمانی که بی انتهاست همانند آسمان، و شکوفه های خندان لبی را چون
بهار رنگ آمیزی می کنم. با دستانی گم شده، امید را در خاک روزگار می کارم تا شاید
گیلاس های خندان آبدارش را فردا از درخت عاطفه بچینم ... شاید همین فردا ... اما
اکنون همه ی آنچه را که دیده ام به خواب می سپارم ... </span></span></div>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"><span style="color: black;">
</span></a><span lang="FA" style="font-family: "b compset"; font-size: 11.0pt;">
تا فردا رسد. <o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" dir="RTL" style="direction: rtl; unicode-bidi: embed;">
<br /></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "droid sans" , sans-serif; font-size: 10pt;">İsti hava evin eyvanında döşənibdır. Və ağaclar
sanki qonaqlığa gəlirlər kimi, birdən öz yaşıllığını gəymişlər. Bülbüllərin səsi
səmaya dolur. Kababın tüstü və iyi havada oynayır. Ürək bir bəhanə ilə gündüzü
ölçür. Və gecəni pencərənin içindən, səssiz röyalardan seyr edir. Sükut yenidən
qorulur, və yuxu birdən birə gözlərinin kirpik qapısında görükür. </span></div>
<span lang="AZ-LATIN" style="font-family: "droid sans" , sans-serif; font-size: 10.0pt;"></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span lang="AZ-LATIN" style="font-family: "droid sans" , sans-serif; font-size: 10.0pt;"><span style="font-size: 10pt;">İndi mehribanlığı dənizin rəngi ilə rəsm edirəm. Və ruhun zülal bulağını bir
eşq boyda şəlalə ilə, və o gözləri ki sonsuzdur göy kimi, və o dodaqların gülər
qonçalarını bahar kimi boyalayıram. İtilmiş əllərlə, ümidi tale torpağında əkirəm
saki yarın onun sulu gülər gilaslarını məhəbbət ağacından dərim. Bəlkə elə bu
yarın.... Amma indi bütün gördüklərimi yuxuya tapşırıram... sabah gələnə kimi. </span></span></div>
<span lang="AZ-LATIN" style="font-family: "droid sans" , sans-serif; font-size: 10.0pt;">
</span><span dir="RTL" lang="FA" style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 11.0pt;">
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--></span></div>
Mokhtar Barazesh مختار برازشhttp://www.blogger.com/profile/18029087239513519130noreply@blogger.com0