همبستگی با پناهجویان در یونان
ما ایرانی ها کمی فراموشکار هستیم. بعضا فراموش می کنیم که که هستیم، از کجا آمده ایم، چرا آمده ایم. و چطور باید به یکدیگر ... نه حالا به یکدیگر، به خود کمک کنیم تا فرآیند پیشرفت خود را در جامعه ی جهانی تثبیت کنیم.
خود من الان مدتی است که در باره ی سفر توریستی خود به کشور یونان و بهشت رویایی جزایر کرت قلم فرسایی کرده ام. در حالیکه چند قدم آنطرفتر در آتن برای پناهجویان نه تنها بهشتی متصور نیست، بلکه جهنمی برپاست. پناهجویانی که هشت سال در باتلاق یونان گیر کرده و بلاتکلیف مانده اند. طی این هفته تصاویر چند تن از این پناهجویان ایرانی به جهان مخابره شد که نشان از وضعیت طاقت فرسای آنها دارد و دل هر انسانی را به درد می آورد.
به گفته رادیو فردا، یکی از این پناهجویان در اعتراض به عدم رسیدگی به تقاضای پناهندگی از طرف کمیساریای سازمان ملل در امور پناهنده ها لبانش را دوخته است. و بقیه هم حال و روزگار بهتری ندارند. بلاتکلیفی برای من و امثال ماها که اکنون شهروند جامعه ی آزاد هستیم، کاملا آشناست. ما این پروسه را طی کرده ایم، بنابر این ضرورت دارد که در حد توان به کمک آنها بشتابیم.
متاسفانه این اخبار در رسانه های کشورهای غربی بازتاب زیادی نداشته است. منظورم غیر از رسانه های فارسی زبان خارج از کشور است. بدرفتاری دولت یونان که عضوی از اتحادیه اروپاست، به هیچ وجه قابل توجیه نیست. باید با انعکاس این خبرها، افکار عمومی جهان را متوجه ی شرایطی که بر پناهندگان می رود بکنیم. یکی از راهها این است که در صفحه های فیس بوک یا تویتر مربوط به سازمان های حقوق بشری از جمله عفو بین الملل، در این مورد مطلب نوشته و عکس ها و فیلم های آنها را پخش کنیم.
گزارش تلویزیون امریکا در این مورد:
نظرات
ارسال یک نظر