فاجعه های غیر بشری و واکنش ما!

ما «انسانهای سومی» معمولا نسبت به سرنوشت انسانهای سومی بی تفاوت تریم. کمتر دیده شده که انسان ها در اقصا نقاط جهان دچار حادثه ای شوند و ما واکنش فعالی نشان داده باشیم. مخصوصا اگر این حادثه «فاجعه ای غیر انسانی» باشد. یعنی اینکه جنایت بوسیله نیرویی غیر از انسان انجام شده باشد. در آن صورت نمی توان آنرا حتی «محکوم» هم کرد.

در مرتبط با همین بی تفاوتی، تابستان گذشته تقریبا هر روز ایرانی های معترض در پایتخت نروژ جمع می شدند تا پشتیبانی خود را از حرکات اعتراضی ایران را به گوش جهانیان برسانند. اما در این اجتماعات ما کمتر شهروند غیر نروژی را مشاهده می کردیم. بندرت افغانی ها، پاکستانی ها و یا مثلا یکی از شهروندهای کشورهای مسلمان منطقه در این تجمعات حاضر می شدند تا با ایرانی ها همگام شوند. انگار برای هیچیک از این مردمان سرنوشت ایرانی ها که در برابر رژیم مذهبی بر خاسته اند مهم نبود. این در حالی است که جوانان نروژ بطور مستمر از جنبش سبز حمایت به عمل می آوردند. آخرین باری هم که یک پاکستانی تبار به نمایندگی از حزب چپ نروژ در میدان مجلس اسلو حاضر شد تا از خواست از ما پشتیبانی کند، بیشتر سعی کرد از نقش دین اسلام به عنوان دینی که دمکراسی را در خود تضمین کرده است حرف بزند تا اینکه راجع به سبزها بگوید. از این رو گویا سخنان او نه تنها مورد پسند ایرانی ها قرار نگرفت بلکه جماعت با هو کردن اورا کنار زدند.

این امر در مورد ما هم صادق است. من هم کمتر ایرانی ها را دیده ام که به حمایت از کشورهای جهان سومی برخیزند. همین چند روز اخیر در حدود 100 هزار نفر در هائیتی در اثر زلزله جان خود را از دست داده اند. بسیاری از مرده ها هنوز دفن نشده اند. بوی تعفن تمام شهر را گرفته است. اما رسانه های فارسی زبان کمتر واکنشی در برابر این فاجعه ی انسانی نشان داده اند. به نقل از خبرگزاری ها این ارتش امریکاست که فرودگاه پایتخت این کشور فقیر را در دست گرفته تا از طریق کنترل ترافیک هوایی کمک های سایر کشورها را دریافت کند. علاوه بر نیروهای امریکایی با تلاش فراوان در صدند تا خلیج آسیب دیده را به گونه ای تعمیر کنند تا کمک ها اهدایی از طریق دریا نیز به این کشور زلزله زده برسد. امروز خانم کلینتون نماینده اوباما هم بعنوان اولین دیپلمات رسمی وارد این کشور شد. کارزار کمک رسانی به بازمانده های زلزله نیز از طریق سازمانهای حقوق بشری و کمک رسانی در اقصا نقاط جهان براه افتاده است. اما بخش بزرگی از مسلمان ها در این میدان جایی ندارند و ما ایرانی ها نیز!