همبرگر روحت شاد!

بعد از تاریکی، برق که می اومد مادرم می گفت: «وینستون روحت شاد»! پدر اما لبخند می زد. بعد بی کنایه می گفت: «وینستون که اسم سیگاره خانم، ادیسون، ادیسون!». اونوقت پُکی به سیگارش می زد و می گفت: «این بدبخت ـ ادیسون ـ زحمت کشیده برق رو اختراح کرده، اونوقت تو خدابیامرزی شو حواله ی یکی دیگه می فرستی.»

و مادر سرش رو تکون می داد.

یادم می یاد پدر در رابطه با تلفن هم همینطور بود. هر وقت شماره می گرفت که با عزیزی تو خارج حرف بزنه با تعجب می گفت: «آخه با چند تا شماره گرفتن، از میون میلیون ها شماره الاّ همون شماره ی تو زنگ می زنه ....؟»

و مادر می گفت:«جل الخالق!»

***

همچی بخوای نخوای منم از این لحاظ به پدر رفتم. با نگاهی تحسین آمیز به اختراعات بشر نگاه می کنم. اصلا این چند سال اخیر خیلی ذهنم مشغول بود که آیا چیزی توی کائنات مونده که بشر اونو اختراع کنه یا نه؟

راستش عقلم قد نداد. خب اگه می داد معطل نمی کردم. حتما اختراعش می کردم. اما دیروز که فیلم «شبکه ی اجتماعی» The Social Network رو دیدم، فهمیدم که جا موندم. داستان عجیبی یه:

«در سال ۲۰۰۳، مارک زوکربرگ، دانشجوی دانشگاه هاروارد بعد از شکست در برقراری رابطه با یکی از دخترهای خوابگاه به نام اریکا، به اتاقش پناه می برد و وبسایتی به نام فیس مش درست می کند که در آن اعضای سایت می توانند به دختران دانشگاه از نظر جاذبیت هایشان نمره دهند. سایت خیلی زود مورد توجه قرار می گیرد تا اینکه سرور های سیستم پایگاه اینترنتی دانشگاه مختل می شود. زوکربرگ شش ماه از تحصیل محروم می شود و وقتی که باز می گردد همه او را می شناسند. دو قلوهای وینکلوس، او را استخدام می کنند تا وبسایتی مخصوص دوست یابی برای آن ها درست کند و بعد از بروز اتفاقاتی وبسایت فیس بوک خلق می شود که مورد توجه پانصد ملیون نفر قرار می گیرد...» (به نقل از ویکی پدیا)

حالا این جوون یکی از میلیونرهای دنیاست. به خشکی شانس! اعضای فیس بوک به بیش از 500 میلیون نفر در دنیا رسیده! امروزه بسیاری از تحولات دنیا از جمله اعتراضات دمکراسی خواهی در خاور میونه هم با کمک همین فیس بوک بنا شده است. فیس بوک داره ریشه ی دیکتاتورها رو از ریشه می کنه.

می گم پدر خدا بیامرزم اگه بود حتما انگشت به دهان می موند. و مادر اگر اهل فیس بوک بود حتما آهی می کشید و می گفت: «همبرگر روحت شاد!»