امروز موقع برگشتن از کار، از رادیوی اتومبیلم مطالبی راجع به امروز هشتم مارس، روز جهانی زن شنیدم که جالب بود. خانمی در این رابطه می گفت «زنان آرزوی اینرا ندارند که بر مردان مسلط شوند، آرزوی بزرگ ما این است که زنان بر خود مسلط شوند».
برای ما که از کشوری مردسالار می آییم این مفاهیم غیر آشنا نیست. زنانی که به نام مذهب در حجاب پیچیده شده اند و احکام شریعت و سنت ها مانع آن شده است که آنها به مقام و منزلت واقعی خود دست پیدا کنند. بنظر می آید که اولین چالش این زنان نه خلاص شدن از دست مردان، بلکه خلاص شدن از افکار و باورهایی است که آنها را در همان قدم اول فرمان بر مردها کرده است. آن اعتقاداتی که آنها را اسیر و در بند روبنده و چادرو حجاب و بورقه می کند نمی تواند شخصیت آزادگی را در آنها تعمیق دهد. هیچ جای تاریخ هم سراغ نداریم که زنانی که هنوز از بندهای خود نرسته اند توانسته باشند نمونه ای برای آزادگی باشند. برعکس همیشه زنانی به نمونه ی ترقی و رشد دیگر زنان تبدیل شدند که اول از همه مشکل پوشش خود را حل کردند.
در کشوری آزاد مثل نروژ که زنان از انتخاب و امکانات برخوردارند، وقتی با زنان محجبه برخورد می کنم حجاب آنها برایم سمبل «نجابت» نیست. آنها برای من سربازانی را می مانند که اونیفرم بندگی بر تن کرده اند.
بنابر این هنوز راه درازی در پیش داریم. زنان غرب هم هنوز به تمام خواسته های خود نرسیده اند. هنوز در نروژ حقوق زنان کمتر از مردان است، ولی زنان با دستان خود بر دستان خود بند نمی زنند. باید به زنان مسلمان کمک کرد که زنجیرهای دستان خود را باز کنند.
بنابر این امیدوارم روزی برسد که زنان خود را باور کنند.
سلام
پاسخحذفماجراي و سخن زيبايي را نوشته ايد