عطرین سنین Ətrin sənin

-

اوتورموشدوم، بیرده ن بئله یئل اسدی
دویونجا عطرینی دئدیم کی سنسن
همیشه سن گلنده عطرین گلـــــــــــــر
بیلمـــم گوللوک سنمی یوخسا چمن‏سن؟

یئله دوغرو گئدیب، قاپیـــنی آچدیــــــم
سنــــــــــی قارشیلاماغا حاضیر اولدوم
آمما، قاپیدا گؤرمه یینـــــجه‏ سنی
سئــــوینج یئرینه هیچقیریق‏لا دولدوم

سانمیشدیم کی پئشمان اولوب گلمیسن
بونا گؤره گولدوم سنــــده گوله ‏سن
بوتون گؤز یاشلاریمی ساخلامیشدیم
بیر گون گلنده، سن اونو سیلــــه ‏سن
*

که‏شکه پئشمان اولوب منه گله ‏یدین
منده اینان باغیشلییاردیم سنی
عطرین گلیب آمما نه فایدا سنــــسیز
ایسته ‏میره‏ م سنــــسیز گلن عطرینی

اگر بیرآزجا ائتمه ‏سه یدین عینـــــاد
یقین بو گون منیم یانیــمدا ایدین
آرتیق یئلده ‏ن عطرینی دیله ‏مزدیم
چونکو اؤزون جانیم ـ قانیمدا ایدین

***
دوشونجه ‏لریمده دالغین ایدیم کی
بیر ســــس گلیب قاپینی دالدان اؤرتدو
گلدیم کی بس گؤره م گؤره سن نه دیر!
بیرده ‏ن گلــــن کیمی بیردن ده اؤتدو

نیسگیل قالیب اور‏کده آخیر نییه
قوناق گلن یئله سالام وئرمه‏ دیم ...
اوندان بئله یئلــــلر چوخ اسدی،
آنجاق یاریمدان هئچ عطیر نیشان گؤرمه ‏دیم!
Oturmuşdum birdən birə yel əsdi
Duyunca ətrini dedim ki sənsən
Həmişə sən gələndə ətrin gələr
Bilməm güllüksən mi yoxsa çəmənsən

Yelə doğru gedib qapini açdım
Səni qarşılamağa hazır oldum
Amma qapıda görməyincə səni
Sevinc yerinə hıçqırıqla doldum

Sanmışdım ki peşman olub gəlmisən
Buna görə güldüm səndə güləsən
Bütün göz yaşlarımı saxlamışdım
Bir gün gələndə, sən onu siləsən

Kəşkə peşman olub mənə gələydin
Məndə inan bağışlayırdım səni
Ətrin gəlib amma nə fayda sənsiz
İstəmirəm sənsiz gələn ətrini

Əgər bir azca etməsəydin inad
Yəqin bugün mənim yanımda idin
Artıq yeldən ətrini diləməzdim
Çünkü özün canım – qanımda idin

Düşüncələrimdə dalğın idim ki
Bir səs gəlib qapını daldan örtdü
Gəldim ki bəs görəm görəsən nədir!
Birdən gələn kimi birdən də ötdü

Nisgil qalıb ürəkdə axır niyə
Qonaq gələn yelə salam vermədim…
Ondan belə yellər çox əsdi ancaq
Yarımdan heç ətir nişan görmədim

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

«لوکه زاهیر» فروزان کردستان!

-
تصویر
سالها پیش، قبل از انقلاب، زن زیبارویی به نام «فروزان» با رقص های لوَند و کاباره ای اش، چنان زبانزد خاص و عام شد که توانست گیشه های سینما را با نام خود پر کند. زن ها در دوره ی «مرد سالار» یا بهتر است بگوییم «جاهل سالار» جامعه ی آنروز ایران، حداقل اختیار تن و بدن خود را داشتند. گر چه   یدک کشیدن نام «زن کاباره ای» یا «هرجایی» یک رسوایی برای زن آن روز به شمار می آمد، ولی تهدیدی برای جان او نبود.  امروزه بعد از گذشت چهار دهه از آن زمان در جوامع سنتی مرد سالار ما، حتی این حداقل نیز برای زنان امکان پذیر نیست. یعنی زنها حتی اختیار تن و بدن خود را نیز ندارند. و در صورتی که پای خود را فراتر از «تابو» ها بگذارند، مجازات سنگینی در انتظار آنها خواهد بود.    «لوکه زاهیر» یکی از زنهایی ست که گاهی پایش را فراتر از به اصطلاح «گلیم» تابوها گذاشته است. این هنرمند زیبا رو و جوان، با خواندن آهنگ هایی که بیانگر احساسات زنانه است، طرفداران زیادی در کردستان عراق پیدا کرده است. در یکی از آهنگ هایش که به زبان کردی ست احساسات زنانه را آشکارا چنین بیان می دارد: ولم کن ... راهم رو نبند... به من
بیشتر بخوانيد

سبز باشید!

-
تصویر
«سبز باشید» اصطلاحی بود که آنرا از لابلای یک شعر که برایم در اوان جوانی سروده شده بود، گرفته بودم. شاعر آن شعر نامعلوم بود و این اصطلاح در آن موقع امید سبز بودن را در من می دمید. بعدها آنرا در جمع کوچک ادبی خودمان که از آن دوران خفقان هنوز نفسی می کشید بکار بردم. مثلا به جای جواب «سلامت باشید» می گفتم «سبز باشید!». به جای جواب «چه خبر؟» که طوطی وار می گفتيم «سلامتی» می گفتم «سبزی!» اما این سبز بودن معنای دیگری را نیز در ما می دمید. آن موقع که ما جوانی بیش نبودیم و مثل اکثر جوانهای امروز آرزوی «فرار از جهنم ایران» بزرگترین آن بود، با سبز بودن خودمان را از اکثریتی که خاکستری بودند جدا می کردیم. ما حاضر نمی شدیم قاطی خاکستری ها شویم. خاکستری ها مردمانی بودند که خود را به شرایط ساخته بودند. آنهایی که فکر می کردند جهان در ایران در آن رنگ سیاه خلاصه شده؛ عادت کرده بودند به توسری خوردن و «تلویزیون پشم شیشه» نگاه کردن و قانع شدن! خاکستری ها در خودشان فرو رفته بودند و حاضر نبودند از خواب خرگوشی بیدار شوند. عادت کرده بودند تا در تابستان ها در محوطه «طرح سالم سازی کنار دریا» با مانتو و روپوش در
بیشتر بخوانيد

از ترجمه ی «جیگرت را بخورم» تا مارال!

-
تصویر
اپیزود اول: خیلی سالها پیش موقعی که در یکی از «کلوپ های رقص آذری» در آنکارا مشغول آموزش بودم، کنجکاوی یکی از دخترهای رقصنده کار دستم داد. او با طنازی خاصی مایل بود بداند که پسرهای ایرانی معمولا به دخترهای ایرانی چه می گویند؟ من مطلب ایشان را گرفتم. در جا تنها چیزی که به فکرم رسید این بود که بگویم «جیگرتو بخورم»! شما می دانید که حرف «خ» در زبان ترکی استامبولی رایج نیست. بنابر این آن دختر همرقص من بزور توانست کلمه ی بخورم رو «بُکورم» تلفظ کند. بعد از اندکی از من پرسید: ـ اینی که گفتی یعنی چی؟ ماندم که چطور آنرا ترجمه کنم که تصویر درستی از پسران ایرانی بدهد. اینکه فکر نکنند ما «جگرخواریم»! ولی به هر حال چاره ای نبود معنای این عبارت دو کلمه ای را گفتم. او با تعجب مرا از نو ورانداز کرد. و پرسید: واقعا اینو می گید؟ ای کاش باور نمی کرد. چرا که بعد از آن ارتباطش را با من کم کرد. این تجربه ی بد من از یک ترجمه ی ساده بود. *** اپیزود 2: سالها بعد وقتی در یکی از کمپ های نروژ ساکن بودم، مدرسه ی ابتدایی ای که دخترم در آن درس می خواند از من خواست تا در رابطه با فرهنگ کشورمان چی
بیشتر بخوانيد