امروز اولین سالروز مرگ مایکل جکسن است. هنرمندی که با رقص و موزیکش جهان را به تسخیر در آورد. هنگامی که خبر مرگ او انتشار یافت میلیونها نفردر جهان ناباورانه در مرگ او اشک ریختند. در رابطه با زندگی او اخیرا فیلمی ساخته و کتابی وارد بازار شده است. فیلم «Gone Too Soon » در باره زندگی مایکل در یکسال اخیر است. و کتاب «Michael Jackson Treasures » هفته ی پیش به نروژی ترجمه و روانه ی قفسه های کتابفروشی ها شد. قدر مسلم اینکه تا سالها هر خبر و کتاب وفیلم و اثری که در باره مایکل جاکسون به بازار آید می تواند «درآمد زا» باشد.بنا به گفته ی رسانه ها مایکل جکسون 6 میلیارد کرون بعد از مرگش درآمد کسب کرده است! عجیب نیست؟ هنرمندی که در هنگام زنده بودنش محبوبترین و پول درآور ترین ها بوده ، اکنون بعد از مرگش نیز همچنان پول است که به ... روح پر فتوحش سرازیر می شود! با خود گفتم اینها دیگر چه «عجوبه هایی » هستند، حیات و مماتشان هر دو برایشان پول نصیب می کند. واقعا به این می گویند اقبال. این چنین خوش اقبال های قرن بسیار هستند. گفته می شود خدابیامرز «الویس پریسلی» خواننده و هنرمند مشهور و محبوب دهه هفتاد امریکایی با وجودیکه 33 سال از مرگ او میگذرد سالیانه چیزی حدود 60 میلیون دلار از فروش سی دی، عکس و خلاصه هر چیزی که مربوط به او می باشد در می آورد. یعنی اینکه نوه و نتیجه و نبیره های این آقا هم احتیاج ندارند که خدای نکرده کار کنند. فقط کافی است که ثابت کنند نوه ، نتیجه و یا نبیره ی «این آقا»هستند. آنوفت صاحب میلیون ها دلار پول مفت می شوند. پولی که نتیجه معروفیت و محبوبیت پدر بزرگ یا جد بزرگوار آنها بوده است.
اینها از اعجاز دنیای غرب است. اعجازی که توانسته راه به همه جا ببرد. حتی به ایران اسلامی . بیاد می آورم سالها پیش یکی از نمایندگان مجلس عنوان کرده بود که «معلوم نیست این فیلم ها ی مبتذل امریکایی چطور وارد کشور می شود ؟ در ایران کسی نیست که فیلم «تایتانیک» را ندیده باشد!» (نقل به مضمون) و درست است. سی سال با وجود سانسور و سخت گیری و شستشوی مغزی، مایکل جاکسون به تلویزیون های ما ایرانی ها هم راه پیدا کرده بود . امروز او از همان محبوبیتی در بین جوانان ایرانی برخوردار است که در دنیا. امروز بچه های ما همانقدر او را می شناسند که بچه های دیگر جهان. و اینها یکی از اعجاز مایکل جاکسون و دنیای هنر است.
اینها از اعجاز دنیای غرب است. اعجازی که توانسته راه به همه جا ببرد. حتی به ایران اسلامی . بیاد می آورم سالها پیش یکی از نمایندگان مجلس عنوان کرده بود که «معلوم نیست این فیلم ها ی مبتذل امریکایی چطور وارد کشور می شود ؟ در ایران کسی نیست که فیلم «تایتانیک» را ندیده باشد!» (نقل به مضمون) و درست است. سی سال با وجود سانسور و سخت گیری و شستشوی مغزی، مایکل جاکسون به تلویزیون های ما ایرانی ها هم راه پیدا کرده بود . امروز او از همان محبوبیتی در بین جوانان ایرانی برخوردار است که در دنیا. امروز بچه های ما همانقدر او را می شناسند که بچه های دیگر جهان. و اینها یکی از اعجاز مایکل جاکسون و دنیای هنر است.
Vaghaen gol gofti
پاسخحذف