همیشه زندگی در یک جامعه صنعتی و مدرن مطابق روال پیش نمی رود. گاهی مشکلاتی پیش رویت قرار می گیرد که قابل پیش بینی نیستند. یا به عبارتی راه حل آن از طریقی که ما به آن خو کرده ایم امکان پذیر نمی شود. نمونه اش واقعه امروز خود من است:
صبح امروز درجه دماسنج دمای 12- درجه را نشان می داد. بهتر است بگویم سرمای! اتومبیلم استارت نخورد. و من نتوانستم به سر کارم برسم. به کارم زنگ زدم و جریان را اطلاع دادم. حالا باید چکار می کردم؟ باید اعتراف کنم که اگر ایران بود این مسئله بدون دردسرتر حل می شد! همان آشنا بازی! مثلا زنگ می زدم به تعمیر کار آشنا و از او می خواستم که تُک پایی قدم رنجه نموده از اتومبیلم دیدن کند. یا که مزاحم دوستی می شدم و به او زحمت می دادم که اتومبیلم را تا تعمیرگاه بوکسل کند و الی آخر.
صبح امروز درجه دماسنج دمای 12- درجه را نشان می داد. بهتر است بگویم سرمای! اتومبیلم استارت نخورد. و من نتوانستم به سر کارم برسم. به کارم زنگ زدم و جریان را اطلاع دادم. حالا باید چکار می کردم؟ باید اعتراف کنم که اگر ایران بود این مسئله بدون دردسرتر حل می شد! همان آشنا بازی! مثلا زنگ می زدم به تعمیر کار آشنا و از او می خواستم که تُک پایی قدم رنجه نموده از اتومبیلم دیدن کند. یا که مزاحم دوستی می شدم و به او زحمت می دادم که اتومبیلم را تا تعمیرگاه بوکسل کند و الی آخر.
اما اینجا! چنین چیزی عملی نیست. اولا که آن تعمیرکار آشنا پیدا نمی شود. دوما اگر هم پیدا شود چنین خدمتی نمی کند که دم در خانه بیاید. سوما دوست بوکسل کن هم گمان نکنم که پیدا شود. چهارمم اصلا آدم رویش نمی شود که به کسی ولو دوست صمیمی زنگ بزند و از او چنین درخواستی کند. پنجمم اصلا بوکسل کردن در اینجا قدغن است. مخصوصا در این هوا که جاده ها یخبندان است. چرا که شما ممکن است نه تنها جان خود بلکه جان سایرین را هم به خطر اندازید. و ششما اصلا روش «آشنا بازی» اینجا کارآیی ندارد. اینجا به ازای کار انجام شده باید مزد پرداخت. و اگر تو به این بهانه که طرف آشناست از این کار سرباز زنی، دفعه دومی وجود نخواهد داشت.
اما پس چی؟ چطور مشکل استارت در اینجا حل می شود؟ تازه من خیلی خوش شانسش هستم که اتومبیلم دم در خانه استارت نخورد. البته که جوامع مدرن هم راه حل های مخصوص خودشان را دارند. منتها باید به این روش ها آشنا شد، آنرا فرا گرفت و به وقتش بکار برد. وگر نه هم خود و هم دیگران را به دردسر خواهی انداخت. کاری که ماها زیاد به آن عادت نداریم. (منظورم آشنا بودن است نه دردسر انداختن دیگران!)
یکی از راه حل ها این است که هر دارنده ی اتومبیل خود را عضو یکی از این «شرکت های خدمات رسانی جاده ها» می نماید. سالیانه مبلغی بابت حق عضویت می پردازی و در عوض از بعضی خدمات رایگان آنها بهره مند می شوی. البته این خدمات رایگان محدود است ولی با این وجود می ارزد. مثلا اگر تا حدود سه بار در سال در جاده بمانی، با زنگ زدن به بخش «کمک رسانی راه ها» از این خدمات رایگان بهره مند می شوی. یا مثلا اگر اتومبیلی خریدی و سرت کلاه رفت این شرکت ها در اختیار اعضایشان وکیل مجانی ـ که اینهم شرایط محدود دارد ـ قرار می دهند تا مسائل حقوقی شان را پیش ببرند. و از این قبیل.
***
... همین الان از شرکت NAF که برای همین منظور است زنگی دریافت کردم که کمک در راه است. آنها از این که مرا زیاد معطل کرده اند ـ من حدود دو ساعت پیش زنگ زدم ـ معذرت خواسته و گفتند که تا حدود یک ساعت دیگر کمک به من می رسد. علت این تاخیر ترافیک زیاد کمک رسانی در جاده ها عنوان شده است.
این هم یک نمونه از اتفاقاتی که ممکن است برای شما پیش آید....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر