پرسه

من در طول گذرگاههای عمرم پرسه می زدم که،
در کوچه باغهای عرض خیالهایم پیدا شدی.
کنار دریاچه ای مه آلود،
 روی شاخه های درختچه های گیلاس نرسیده ...

و من هنگام چیدن
از روی یکی از شاخه ها بود که سُر خوردم
 و به عمق ریشه های عاطفه پرتاپ شدم
و تو را با یک لبخند پیدا کردم
و آنجا بود که دست و پای قلبم شکست
گم شدم ....
 برای همیشه.
در طول همان گذرگاههای عمرم ....

 مختار برازش ـ دفتر پاره پاره های غربت