ما و این ارابه ی خدایان

گاهی سخت است که «دین» را برای بچه هایی که در خانواده ی مسلمان بزرگ می شوند، توضیح داد. مخصوصا آنهایی که عادت نکرده اند در خانه در این باره پرسش کنند.  چرا که می دانند سوال علامت تردید است. و تردید پایه های اعتقاد را سست میکند. پس سوال کردن ممنوع ست. ولی همین بچه ها از من در باره ی خیلی از چیزها کنجکاوی می کنند.  و من همیشه قادر نیستم از کنجکاوی های این شاگردان فرار کنم. مثلا امروز در مدرسه وقتی یکی از شاگردان مهاجر در باره «اهرام مصر» از من سوال کرد و اینکه چه کسی و چطور آن زمان این اهرام را ساخته اند، نتوانستم راحت از آن بگذرم. در نتیجه گشت و گذاری در یوتوب زدم تا اهرام مصر را که  «اعجاز» واقعی ست، به این شاگرد نشان دهم. و بگویم که نظریه های متعددی در باره ی چگونگی ساختن این اهرام وجود دارد و بعضی ها بر این اعتقادند  که بشر این آموخته ها را از فضا آورده است ... حتی ادیان را نیز فضائیان به ما داده اند! ناگهان یاد کتاب «ارابه ی خدایان»  Chariots of the Gods افتادم. نوشته ی اریک وان دنیکن. کتاب بس جالب و عجیبی بود.
ادامه ی مطلب: 
من این کتاب را خیلی وقت پیش موقعی که نوجوان بودم خواندم. و در واقع همان شد که تیشه بر ریشه ی ایمان من زد. و باعث شد که بر تردیدم بیشتر بیافزاید.  تا امروز هرگز  نفهمیدم که چرا نظریه ای این نویسنده مشهور با وجودیکه طرفداران زیادی داردعمومی نشد؟ چه دستهایی در کار بود که نظریات او را انتشار ندهند؟ واقعا اگر نظریه این دانشمند درست باشد، هسته ی اصلی ادیان چه می شود؟  او در این کتاب سوالهای زیادی مطرح می کند. و شواهدی ارائه می دهد که نشان می دهد بشر آن زمان بدون کمک کسانی که از آسمان می آمدند، قادر نبوده چیزهایی خلق کند که امروز می. بینیم؟ یکی از اینها اهرام مصر است. که گویند در 22 سال ساخته شده است. با برآوردی که از تعداد سنگها به دست داده اند، باید هر کدام از این سنگ ها در عرض 9 ثانیه بریده، حمل و جاگذاری شده باشد تا 22 سال طول کشد؟ آیا چنین چیزی امکان دارد؟ اهرام را هنوز هم بشر امروز با چنین تکنولوژی ی پیشرفته ای قادر به ساختنش نیست.  چگونه سنگهای غول پیکر به نوک هرم انتقال داده شده است؟ با کدام مهندسی؟ چگونه نور به داخل اهرام می رسیده؟
تحقیقات این دانشمند باورهای رایج مردم را نیز زیر سوال می برد. ... من خیلی مشتاق بودم که بیشتر و بیشتر راجع به این یافته ی علمی بدانم. خلاصه امروز در جستجویی بیشتر در یوتوب به این فیلم بسیار ارزشمند برخوردم. یک فیلم تحقیقی ی بسیار با ارزش. مخصوصا که زیر نویس فارسی داشت.  جالب است بدانید که یکی از موضوعات این فیلم که بسیار جالب است اشاره به آیین «کالاباوری» ست. در جزایر ملانزی وقتی آمریکایی ها مجبور بودند از سرزمین بومی ها در جنگ جهانی دوم استفاده کنند، به مردم بومی به ازای آن غذا و نان می دادند. بعد از جنگ جهانی که امریکایی ها انجا را ترک کردند، عده ای بومی باور مند شدند که آنها روزی بر می گردند. از این رو هواپیمایی ساخته اند و آنرا پرستش می کنند. این باور مندی می تواند این نظریه را قوت بخشد که چنین اتفاقی می تواند هزاران سال نیز رخ داده باشد.  
حتما وقت بذارید و این فیلم را ببینید. 


نظرات

پست‌های معروف از این وبلاگ

«لوکه زاهیر» فروزان کردستان!

سبز باشید!

از ترجمه ی «جیگرت را بخورم» تا مارال!