جشن 150 سالگی یک روزنامه در نروژ

دیروز روزنامه آفتن پُستنAftenposten نروژ 150 ساله شد. در سالن «تئاتر ملی» جشن مفصلی با حضور 1225 مهمان گرفند و نخست وزیر کشور هم در این جشن شرکت کرده و سخنانی در باب روزنامه گفت. مسئول روزنامه هم گفت: ما به خود می بالیم که 150 ساله شدیم.

با خود فکر کردم که واقعا بالیدن هم دارد. فکرش را بکنید. این روزنامه 50 سال است که عمرش سه رقمی شده است. یعنی چهارـ پنج نسل است که روزنامه ی آفتن پستن را می شناسند و می خوانند. در حالیکه در کشور ما ایران، عمر روزنامه های مستقل ما بندرت به دو رقم می رسد، حالا سه رقم پیشکش! بخشی از این معضل به گردن دولت هاست. ما هیچوقت دولت های دمکراتیکی نداشته ایم. و دولت های غیر دمکراتیک هم همیشه از «اطلاع رسانی» بیم و واهمه داشته اند. در نتیجه طبیعی است که باید آنقدر کارشکنی می شد تا روزنامه های ما بسته می شدند. بنابر این سانسور یکی از دلایلی است که عمر روزنامه های ما را کوتاه کرده است. اما بخش دیگرش هم بر می گردد به فرهنگ روزنامه خوانی ما. در نروژ نصف جمعیتش هر روز صبح روزنامه می خوانند. اما ما مردم روزنامه خوانی نیستیم. که خب این هم علت های بسیاری دارد. که البته باز قسمت اعظمش باز می گردد به کارگزاران فرهنگی کشور که اصلا دوست نداشتند و ندارند که مردم ما روزنامه خوان شوند. اصلا ما مردم با سوادی نداشته ایم که حالا روزنامه خوان هم باشند. پس همانطور که می بینید علت یکی دو تا نیست. اجازه دهید برگردیم به نروژ.

بله روزنامه آفتن پوستن 150 ساله شد. این نشان می دهد که چراغ روزنامه خوانی، «فرهنگ خواندن» در این کشور بین مردم روشن است. این نشان می دهد که این مردم زنده اند. من هم به سهم خود به این ملت تبریک می گویم.