تره می ور کم دارمه

(بهتر است زبانهای محلی مان را که گنجینه ای است برای نسل های بعد، حفظ کنیم. حیف است که از بین برود. از این رو هر از گاهی در جای خالی ما به گیلکی نیز می نویسم. گیلکی زبانی است که من در محل با دوستان و آشنایان تکلم می کردم. ولی امروزه این زبان در معرض انقراض است. نسل جدید گیلکی را کمتر حرف می زنند و بسیار اندکند که قادرند این زبان را بنویسند. یعنی حتی آنهایی که به گیلکی تکلم می کنند، در نوشتن مشکل دارند. من نیز از آن جمله ام . با این وجود می خواهم تلاشم را بکار برم و هر از گاهی به این زبان نیز بنویسم. )


ایمروز کی کموده واموتره بوم ، ایدفعه می چشم
بخورده تره... خیلی زمات بو کی تره فراموشه بکوتوبم. خیلی زمات بو که تو می چشمی جی آبیرا بوبوبی... امما ایمروز... ایمروز کی تره بیدم، می خاطرات جان بیگیفته، می غم تازه بوبوسته. باور نوکونی به قول استاد دعایی «نانی چی جور غم داریمه ـ تره می ور کم دارمه...»

مره یاده، هر روز کی مدرسه جی آموییم باید ایته سر تره بزه بیم. می مار گوفتی آخه پسر حیا بوکون، خجالت بکش ... دس ویگیر اَ کاریجی!

می پر گوفتی آقا تی دیل تی پولی بسوزی. آمما مگر ا حرفانی من بدهکار بوم. من اصلا به عشق تو می پولانی جمع ـه کودیم. بعدا آموییم یواش تی ور. وقتی تره دییم، می دیل پر پر زیی. می دیله درون خواندیم: «اَ پول مره ساله ساله، پیشکسته انباره باره ... ایپچه مره مهلت بدی .... »

آمما پوررضا ا آهنگ به نصفه فانرسه می دیل طاقت ناوردی.

آه ... تی مزه مره هرگیز یادا نیشی. تی او ملس ترشی مزه . تی سیاه چرده ده نه . اَشان همه مره خاطیراتی دی. ای زندگی! آی غربت! چیطو مره از تو تاویدایدی؟ چیطو مره تی جن جودا بوکودیدی؟ الان هسه، اَ غربت برهوت میان هیچ نشانی از تو پیدا نیبه.

آمما ایمروز کی تره کومود درون بیدییم، فقط خوایمه داد بزنم و تره دخوانم. گر چی دانم کی سالهایه از تو ده نشانی ننه، گرچی دانیمه کی هر وقت تره خورم ایسهال گیرم. اینه وسین می مار گویه «حیا بوکون ای قد نوخور!»

ولی با ای وصف خوایم داد بزنم:

«مشت انقولی تی آلوچه خوشکه قوربون!»

ا

ا

ا

ا

ا

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ـ مشت انقولی خدا بیامرز امی محل درون آلوچه خوشک، پیله باغاله، آلبالو آب و اجور چیزان فوروختی...

نظرات

پست‌های معروف از این وبلاگ

«لوکه زاهیر» فروزان کردستان!

سبز باشید!

از ترجمه ی «جیگرت را بخورم» تا مارال!